Τι βλέπω;

Η μαρμάρινη αυτή προτομή είναι του Βασίλη Τσιτσάνη, ενός από τους μεγαλύτερους συνθέτες, στιχουργούς και τραγουδιστές του λαϊκού τραγουδιού και του ρεμπέτικου, κατά τον αιώνα που μας πέρασε. Τα τραγούδια αυτά ακούγονται μέχρι και στις μέρες μας σε παρέες, ρεμπετάδικα, ταβέρνες, συναυλίες και άλλες πολιτιστικές εκδηλώσεις. Η προτομή εδράζεται σε πέτρινο βάθρο, παραπέμποντας στα ελληνιστικά και βυζαντινά τείχη της πόλης.

Τι δε βλέπω;

Ο Βασίλης Τσιτσάνης, με καταγωγή από τα Τρίκαλα, είναι αυτός που έφερε το ρεμπέτικο τραγούδι στα σαλόνια, έργο που συνέχισε αργότερα και ο Μανώλης Χιώτης. Πατέρας του ρεμπέτικου ήταν ο Μάρκος Βαμβακάρης (1905-1972), ο οποίος ανέδειξε το ρεμπέτικο κατά το μεσοπόλεμο και χρησιμοποιούσε ανατολίτικες μουσικές κλίμακες. Τα τραγούδια του ήταν απαγορευμένα καθώς θεωρούνταν ανατρεπτικά, προκλητικά και «κατώτερων μαζών», οι οποίες βρίσκονταν υπό την επήρεια χασίς. Ο Τσιτσάνης, προκειμένου να αποφύγει τη λογοκρισία, η οποία ήταν πολύ έντονη και μεταπολεμικά, χρησιμοποιούσε  πιο δυτικότροπες κλίμακες, χωρίς ωστόσο να παρακάμπτει την ρεμπέτικη ταυτότητά του. Έτσι, το ρεμπέτικο, από τελείως περιθωριακό είδος μουσικής του τεκέ, πέρασε στα σαλόνια και στον ευρύτερο πληθυσμό.

Πληροφορίες

• Διεύθυνση: Δημητρίου Πολιορκητού

Βιβλιογραφία