Τι βλέπω;

Το Πάρκο Ναυαρίνου είναι ένα παράδειγμα αυθόρμητου κοινωνικού πολεοδομικού σχεδιασμού. Η δημιουργία του έχει επιφέρει ήδη αλλαγές στη γειτονιά, οι οποίες αποτιμώνται διαφορετικά από τους κατοίκους. Για παράδειγμα, έχει αυξηθεί η όχληση λόγω της πολυκοσμίας μέχρι αργά το βράδυ, κι επίσης έχουν αυξηθεί οι τιμές των παραπλήσιων ακινήτων. Ωστόσο, είναι ένας πνεύμονας πρασίνου σε μια πυκνοδομημένη περιοχή, ο οποίος φιλοδοξεί να γίνει «κέντρο οικολογίας» μέσω της κομποστοποίησης και της παραγωγής βιολογικού λιπάσματος. Επίσης, περιέχει βιολογική σπορά τεχνικής Φουκουόκα, δηλαδή τοποθετούνται διάφοροι σπόροι στη γη και η φύση, μέσω της φυσικής επιλογής, επιλέγει ποια φυτά θα αναπτυχθούν και ποια όχι.

Τι δε βλέπω;

Το πάρκο καταλήφθηκε από τους πολίτες και κατασκευάστηκε χωρίς την εποπτεία κάποιου φορέα. Οι διαχειριστές του πάρκου παραμένουν ανώνυμοι και αποφεύγουν κάθε φωτογράφηση, λόγω της απειλής αγωγής από πλευράς ΤΕΕ, στο οποίο ανήκει η έκταση. Ενώ η αρχική κινητοποίηση των πολιτών για το πάρκο είχε πολύ μεγάλη ανταπόκριση, σήμερα οι διαχειριστές συχνά κατηγορούνται για δημιουργία «κλίκας», κάτι που οι ίδιοι αρνούνται κατηγορηματικά, λέγοντας ότι οι πάντες είναι ευπρόσδεκτοι. Η δημιουργία αυτού του πάρκου προκάλεσε έριδες μεταξύ δήμου και κατοίκων, όπως επίσης είναι πολλοί και οι αρχιτέκτονες και πολεοδόμοι, οι οποίοι ισχυρίζονται ότι δεν πρέπει να δημιουργούνται αυθόρμητα τέτοιοι χώροι και χωρίς σχέδιο. Στις επικρίσεις αυτές, οι διαχειριστές απαντούν ότι έχουν κουραστεί με τα σχέδια επί χάρτου, και τη χρόνια αναμονή να αλλάξει κάτι στη γειτονιά τους. Η πολεοδομία δεν πρέπει να είναι μια στείρα επιστήμη όντας αποκομμένη από τη ζωή στην πόλη. Οι κάτοικοι πρέπει να έχουν περιθώρια πρωτοβουλιών για τη βελτίωσή της.

Πληροφορίες

• Διεύθυνση: Ναυαρίνου, Χ. Τρικούπη και Ζωοδόχου Πηγής

Βιβλιογραφία