Τι βλέπω;

Είναι ένα από τα πρώτα παραδείγματα κτιρίων που η αρχιτεκτονική του ήρθε σε ρήξη με το νεοκλασικισμό, αν και τηρείται η νεοκλασική αρχή της διάρθρωσης του κτιρίου σε βάση, κορμό και στέψη. Έχει νεομπαρόκ ρυθμό και είναι εμφανείς οι αρχές της Beaux- Arts (π.χ. πλούσιο εκφραστικό ύφος, έντονη διακόσμηση), καθώς ο αρχιτέκτονας Αλέξανδρος Νικολούδης ήταν απόφοιτος της Ecoles des Beaux- Arts. Επίσης, χωρίζεται σε τρεις κατακόρυφους άξονες ανοιγμάτων και το θύρωμα επί της οδού Ηπείρου είναι επιβλητικό. Το εμφανέστερο στοιχείο του νεομπαρόκ ρυθμού είναι η καμπυλόσχημη γωνία σε μορφή κόγχης σε προβολή, με τη διαφορά ότι στο ισόγειο υπάρχει εγκιβωτισμένη μία αντιθετική κόγχη σε εσοχή, αντίθετα με τον όροφο, ο οποίος διατηρεί την καμπυλότητα σε προβολή. Το κτίριο αποτελείται από υπόγειο, υπερυψωμένο ισόγειο και όροφο, διαθέτει εντυπωσιακό στηθαίο, θεωρείται κτίριο με αξιοσημείωτη πλαστικότητα και το υπόλευκο μονόχρωμα των όψεων καθιστά τη σύνθεση πιο συνεκτική.

Τι δε βλέπω;

Το κτίριο ήταν ιδιοκτησίας του βιομήχανου Γεράσιμου Λιβιεράτου. Η γωνία του επιστεφόταν με ένα περίτεχνο cartouche, το οποίο καταστράφηκε στο σεισμό του 1981. Οι χώροι αναπτύσσονται γύρω από ένα κεντρικό χωλ, ξεχωρίζει η επιβλητική κλίμακα (σκάλα) και στον όροφο βρίσκονται τα υπνοδωμάτια.

Πληροφορίες

• Διεύθυνση: Πατησίων & Ηπείρου 2

Βιβλιογραφία