Τι βλέπω;

Είναι ένας εξολοκλήρου υπόγειος σταθμός με 2 επίπεδα και κεντρική αποβάθρα. Εκτός από το γρανίτη και το αλουμίνιο, τα οποία συναντάμε σε αρκετούς σταθμούς, στα αρχιτεκτονικά χαρακτηριστικά του σταθμού είναι τα γραμμικά στοιχεία του ψηλοτάβανου επιπέδου των αποβάθρων, όπως ο φωτισμός με την καλωδιωτή στήριξή του και ο σχεδιασμός των αγωγών εξαερισμού, τα οποία δημιουργούν ισχυρές προοπτικές. Οι κλειστοί εξώστες με τα γυάλινα ανοίγματα και τις κυλιόμενες σκάλες δημιουργούν την αίσθηση ενός terminal αεροδρομίου.

Τι δε βλέπω;

Πράγματι, ο σταθμός του Αγίου Δημητρίου ήταν τερματικός, μέχρι την ολοκλήρωση της επέκτασης προς το  Ελληνικό. Αρχικά, είχε αποφασιστεί να ονομαστεί «Ηλιούπολη», καθώς δεν προβλεπόταν επέκταση της γραμμής και θα εξυπηρετούσε και την Ηλιούπολη. Τελικά, ονομάστηκε από την περιοχή που βρίσκεται, και η δεύτερη ονομασία του σταθμού είναι «Αλέξανδρος Παναγούλης». Δόθηκε προς τιμήν του αγωνιστή κατά της δικτατορίας και μετέπειτα βουλευτή, ο οποίος μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας, σκοτώθηκε σε τροχαίο σε αυτό το σημείο, σε μια χρονική συγκυρία που εγείρει υποψίες για εμπλοκή παρακρατικών μηχανισμών.

Βιβλιογραφία