Τι βλέπω;

Το Άλσος Παγκρατίου είναι ένα μικρό πάρκο 30 στρεμμάτων, το οποίο αναπτύσσεται σε διαφορετικά επίπεδα, λόγω της έντονης κλίσης του εδάφους. Είναι χώρος χαλάρωσης και δροσιάς κατά τους καλοκαιρινούς μήνες, προσελκύει όλες τις ηλικίες και πραγματοποιούνται ποικίλες δραστηριότητες. Περιλαμβάνει πλακόστρωτα μονοπάτια, παιδική χαρά, γήπεδο μπάσκετ, παλιές κρήνες, υπαίθριο γυμναστήριο κι ένα μαρμάρινο γυναικείο γλυπτό. Θυμίζει κήπο της εποχής του μεσοπολέμου σε αρκετά σημεία. Αρχικά, είχε μόνο πεύκα, αλλά σταδιακά φυτεύτηκαν και άλλα είδη, όπως κουτσουπιές, γαζίες, ακακίες και διάφορα είδη θάμνων.

Τι δε βλέπω;

Κατά τα πρώτα χρόνια λειτουργίας του άλσους φιλοξενήθηκε φυτώριο, τα φυτά του οποίου θα μεταφυτεύονταν σε λόφους της Αθήνας. Πριν τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, λειτούργησε ως ζωολογικός κήπος, αλλά μετά καταστράφηκε από τους Γερμανούς. Κατά τη διάρκεια του πολέμου, το άλσος παραλίγο να καταστραφεί εντελώς εξαιτίας της υλοτόμησης, καθώς οι Αθηναίοι δεν είχαν άλλον τρόπο να ζεσταθούν. Κατά τη δεκαετία του 1950, λειτουργούσαν θερινός κινηματογράφος και κηποθέατρο που κάηκε το 1974. Ανάμεσα στα δύο κτίσματα, λειτούργησε ένα από τα πρώτα χορευτικά clubs της πόλης. Κατά τη δεκαετία του 1970, εδώ δραστηριοποιήθηκε η θεατρική ομάδα «Ελεύθερο Θέατρο», το οποίο πολέμησε η λογοκρισία της χούντας. Οι καλλιτέχνες βρήκαν εναλλακτικούς τρόπους να επικοινωνούν στον κόσμο αυτό που ήθελαν, κυρίως μέσα από υπονοούμενα. Εν τέλει, πολλοί καλλιτέχνες φυλακίστηκαν από το καθεστώς.

Βιβλιογραφία