Τι βλέπω;

Η επιτομή της αστικής σχιζοφρένειας. Οι δυο αυτές περιοχές συνορεύουν και όμως είναι τόσο διαφορετικές. Διανύοντας κάποιος τις οδούς Σκουφά-Ναυαρίνου μπορεί να αισθανθεί τη διαφορά. Το Κολωνάκι από τη μία, αν και πυκνοδομημένο, δίνει την εντύπωση μιας νοικοκυρεμένης, “καθώς πρέπει” γειτονιάς, με καλοντυμένους ανθρώπους, ενώ τα “άναρχα” Εξάρχεια βρίσκονται στον αντίποδα, όντας γεμάτα με γκράφιτι, ανθρώπους κάθε υπόβαθρου και ζωηρούς φοιτητές.

Τι δε βλέπω;

Το Κολωνάκι είναι μια ακριβή περιοχή, διάσημη για την αγορά της και ταυτισμένη με την κατανάλωση. Εδώ έχουν τα γραφεία και τις κατοικίες τους γιατροί, δικηγόροι, πολιτικοί και μεγαλοεπιχειρηματίες. Μάλιστα, υπάρχει και φράση που τονίζει αυτή την συγκέντρωση εστέτ μεγαλοαστών στην περιοχή: “Λαός και Κολωνάκι”. Τα Εξάρχεια από την άλλη θεωρούνται πυρήνας ιδεολογικών ζυμώσεων, αμφισβήτησης της εξουσίας και πεδίο διανόησης. Αυτό φαίνεται και από τους πολλούς εκδοτικούς οίκους και βιβλιοπωλεία που φιλοξενεί η περιοχή καθώς και από τις καταλήψεις αναρχικών σε διάφορα κτίριά της. Σημαντικά είναι και τα αυτοσχέδια-αυτοοργανωμένα πάρκα που έχουν δημιουργήσει ομάδες κατοίκων αυτής της ζωντανής πολιτικά, πολιτισμικά και κοινωνικά περιοχής. Στα Εξάρχεια κατοικούν μεσαία και κατώτερα εισοδηματικά στρώματα, καθώς και φοιτητές που ενισχύουν την μποέμ ατμόσφαιρα. Τα γκράφιτι των Εξαρχείων είναι εξαιρετικά. Ορισμένα από αυτά είναι διεθνούς φήμης, ενώ πολλά λειτουργούν ως αστικά ημερολόγια, καταγράφοντας τον παλμό και την πολιτική κατάσταση της εποχής και της πόλης. Οι πιθανές κοινωνικές αιτίες των γκράφιτι στα Εξάρχεια, αλλά και γενικότερα στην Αθήνα, είναι η μη ύπαρξη ελεύθερων χώρων, η ανάγκη δημόσιας έκφρασης της νεολαίας και ο αγώνας των νέων για οικειοποίηση και ενδυνάμωση του δημόσιου χώρου.

Βιβλιογραφία