Τι βλέπω;

Το πενταώροφο αυτό κτίριο είναι δείγμα εκμοντερνισμένου εκλεκτικισμού, με στοιχεία Art Deco και κινείται στο πνεύμα της  γαλλικής Ecole des Beaux- Arts. Σήμερα, στην κύρια όψη το κτίριο δείχνει φθαρμένο, αλλά δεν είναι. Αν τη συγκρίνουμε με τις άλλες όψεις, είναι η μόνη που έχει αυτήν την εικόνα. Κατά την αναστήλωση, επιλέχτηκε η τεχνητή φθορά, ώστε να τονιστεί η παλαιότητα. Εσωτερικά, η διακόσμηση είναι εκλεπτυσμένη, τα έπιπλα είναι γνήσια, οι χώροι είναι ψηλοτάβανοι, ευήλιοι και σφύζουν από νεοκλασικά στοιχεία και οι οροφές αποτελούν ξεχωριστά έργα τέχνης. Οι κίονες δεν είναι μαρμάρινοι, αλλά μεταλλικοί με φύλλα χρυσού. Μόνο δύο από τα τζάκια είναι λειτουργικά, ενώ τα υπόλοιπα είναι διακοσμητικά. Ο πρώτος όροφος έχει διασωθεί όπως ακριβώς όταν κατασκευάστηκε, με φωτιστικά, πολυελαίους, εντοιχισμένες ξύλινες ντουλάπες, διακοσμητικά τζάμια στις πόρτες, σύστημα θέρμανσης, χρηματοκιβώτια στους τοίχους και μυστικές πόρτες για το προσωπικό. Όλα αυτά, δημιουργούν μια γνήσια ατμόσφαιρα της παλαιάς αστικής Αθήνας.

Τι δε βλέπω;

Είναι από τα λίγα κτίρια της πόλης που διατηρούν την αρχική τους μορφή, τόσο εξωτερικά, όσο και εσωτερικά. Επίσης, είναι το πρώτο κτίριο στην Ελλάδα το οποίο διέθετε ανελκυστήρα και είναι λειτουργικός έως σήμερα. Ο αρχιτέκτονας Κωνσταντίνος Κυριακίδης ήταν έμπειρος στην κατασκευή αστικών μεγάρων. Όταν κατασκευάστηκε το συγκεκριμένο μέγαρο, θεωρήθηκε σύμβολο υπεροψίας λόγω του ύψους του. Θεωρήθηκε ότι «προσέβαλε» το Ναό του Δία και την Ακρόπολη λόγω εγγύτητας και ήταν ένας παράταιρος όγκος σε σχέση με τα υπόλοιπα κτίρια της εποχής. Επί Κατοχής, εδώ μοιραζόταν συσσίτιο και υπήρξε καταφύγιο για διωκόμενους από την Gestapo. Η μαρμάρινη εσωτερική σκάλα και τα τζάμια είναι πιστά αντίγραφα των αρχικών, καθώς αυτά καταστράφηκαν από βόμβα στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Το κτίριο τότε φιλοξενούσε τη βιβλιοθήκη του Ο.Η.Ε. Σήμερα, στεγάζει ιδιωτική γκαλερί με έργα της συλλογής του Κεφαλονίτη εφοπλιστή και ιδιοκτήτη του μεγάρου, Νικολάου Λυκιαρδόπουλου.

Πληροφορίες

• Διεύθυνση: Λ. Αμαλίας 36 & Τσαγκάρη

Βιβλιογραφία