Τι βλέπω;

Πρόκειται για τη μαρμάρινη προτομή της Μελίνας Μερκούρη πάνω σε επίσης μαρμάρινη βάση, φιλοτεχνημένη από τον Αναστάσιο Κρατίδη (1965-). Η Μελίνα φαίνεται ότι ξεπροβάλει μέσα από το μάρμαρο. Πιθανόν αυτή είναι μια έμμεση αναφορά στη σύνδεση του ονόματός της με την εκστρατεία επιστροφής των γλυπτών του Παρθενώνα από το Βρετανικό Μουσείο.



 

Τι δε βλέπω;

Εγγονή του πρώην δημάρχου της Αθήνας Σπύρου Μερκούρη και σύζυγος του Ζυλ Ντασέν, η Μελίνα, πρωταγωνίστησε σε πολλές διεθνείς κινηματογραφικές επιτυχίες όπως η Στέλλα, η Φαίδρα, το Τοπ Καπί και το Ποτέ την Κυριακή, για το οποίο κέρδισε μια υποψηφιότητα για Όσκαρ και το βραβείο γυναικείας ερμηνείας στις Κάννες το 1960. Στο διάστημα 1967-1974, καταφερόταν διεθνώς κατά της χούντας, οπότε της αφαιρέθηκε και η ελληνική υπηκοότητα. Έπειτα επέστρεψε στην Ελλάδα, εξελέγη βουλευτής και διετέλεσε υπουργός πολιτισμού για συνολικά 9 χρόνια. Εμπνεύστηκε το θεσμό της  «πολιτιστικής πρωτεύουσας της Ευρώπης» και οραματίστηκε την επιστροφή των γλυπτών του Παρθενώνα, για τα οποία πάλεψε ακούραστα έως το τέλος της ζωής της το 1994. Χαρακτηριστικά είχε πει: «Ελπίζω να δω τα μάρμαρα πίσω στην Αθήνα προτού πεθάνω. Αν όμως έρθουν αργότερα, εγώ θα ξαναγεννηθώ».

Πληροφορίες

• Διεύθυνση: Λ. Αμαλίας

Βιβλιογραφία