Τι βλέπω;

Η περιοχή της Πλατείας Βάθης ήταν κάποτε το «πρόσωπο της Αθήνας», το οποίο σήμερα έχει αφεθεί στην τύχη του. Διακρίνονται πολλά νεοκλασικά, εκλεκτικιστικά, αρ νουβώ και μοντέρνα κτίρια του μεσοπολέμου, τα οποία όμως χάνονται μέσα στις μετέπειτα πολυκατοικίες. Ευχάριστες εκπλήξεις υπάρχουν διάσπαρτες στις οδούς Λιοσίων, Μάρνη, Καρόλου, Παλαιολόγου και Σωνιέρου. Ιδιαίτερη προσοχή αξίζουν το Εθνικό Τυπογραφείο, η έπαυλη Μιχαήλ Βόδα, η λαϊκή αρχιτεκτονική της οδού Ακομινάτου και το ξενοδοχείο Sans Rival. Κάποιοι μικροί πεζόδρομοι δίνουν μια ανάσα ηρεμίας στις γειτονιές. Σήμερα, τα περισσότερα από τα σημαντικά αυτά κτίρια δεν συντηρούνται σωστά ή ερειπώνουν.

Τι δε βλέπω;

Κατά το 19^ο αιώνα, η δόμηση ήταν αραιή και τα νεοκλασικά και εκλεκτικιστικά κτίσματα περισσότερα, υποδηλώνοντας την ύπαρξη υψηλών εισοδημάτων. Κατά τη δεκαετία του 1950, αλλάζει ο οικοδομικός κανονισμός, τα κτίρια γίνονται πολυώροφα και επιβάλλονται οι στοές, με τη μεσαία τάξη να κυριαρχεί στο χώρο. Σήμερα, κατοικούν κυρίως κατώτερα οικονομικά εισοδήματα και μετανάστες, των οποίων η επιχειρηματικότητα είναι κυρίαρχη στην περιοχή. Η περιοχή ονομάζεται άτυπα και «Μικρό Παρίσι», χάρη σε όλα αυτά τα ενδιαφέροντα κτίρια του παρελθόντος και την ακτινωτή ρυμοτομία με τα φαρδιά πεζοδρόμια. Τα τελευταία χρόνια μάλιστα, πραγματοποιείται ένα φεστιβάλ τεχνών με το όνομα «Το Μικρό Παρίσι των Αθηνών», σε μια προσπάθεια να αναζωογονηθεί η γειτονιά και να καμφθούν οι αρνητικές αναπαραστάσεις για αυτήν.

Βιβλιογραφία