Τι βλέπω;

Η οδός Αθηνάς περιλαμβάνει κτίρια τα οποία αποτελούν κεφάλαιο της αρχιτεκτονικής ιστορίας της πόλης. Στο νούμερο 4 συναντάμε ένα από τα παλαιότερα νεοκλασικά της Αθήνας (1850), δείγμα της περιόδου ακμής του αθηναϊκού κλασικισμού. Έχει λιτή όψη, παραστάδες με κορινθιακά κιονόκρανα και αετωματική στέψη. Άλλο ένα δείγμα του ακμαίου αθηναϊκού κλασικισμού του 19^ου αιώνα είναι και το Ξενοδοχείο Βενετία (Αθηνάς 40 και Ευριπίδου), το οποίο αναγέρθηκε μεταξύ 1875- 1900. Στο νούμερο 51 βλέπουμε τη νεοκλασική κατοικία Κατσανδρή (1878), η οποία σχεδιάστηκε από τον Ernst Ziller. Ο όροφος ήταν κατοικία και στο ισόγειο στεγάζονταν καταστήματα. Ομοίως και στο διώροφο κτίριο στο νούμερο 32 (1900), έργο του όψιμου νεοκλασικισμού. Της ίδιας εποχής και αρχιτεκτονικού ρυθμού είναι και το κτίριο στο νούμερο 33. Λίγο διαφορετικό είναι το Ξενοδοχείο Ολυμπιάς, της περιόδου του μεσοπολέμου, δείγμα ενός μεταβατικού μοντερνισμού που παράλληλα διαθέτει νεοβυζαντινά στοιχεία, όπως είναι οι καμάρες και οι παραστάδες των ανοιγμάτων.

Τι δε βλέπω;

Στη μέση της πρόσοψης του κτιρίου στο νούμερο 32 υπάρχει μία κόγχη, μέσα στην οποία πιθανότατα βρισκόταν κάποιο διακοσμητικό γλυπτό. Επίσης, στην οικία Κατσανδρή, τα ανοίγματα είχαν αετώματα, αλλά κατά την πιο πρόσφατη επισκευή αφαιρέθηκαν, αλλοιώνοντας σημαντικά την όψη του. Όπως συμβαίνει με πολλά παλαιά κτίρια της Αθήνας, έτσι και αρκετά της οδού Αθηνάς είναι σε κακή κατάσταση, εξαιτίας της έλλειψης κινήτρων για την αποκατάστασή τους, αλλά και ενός άκαμπτου νομικού πλαισίου που δεν τα προστατεύει επαρκώς.

Βιβλιογραφία