Τι βλέπω;

Η πλατεία Κλαυθμώνος θυμίζει περισσότερο κήπο παρά πλατεία, ωστόσο είναι από τις σημαντικότερες της πόλης. Σχεδόν στο κέντρο της υπάρχει το ιμπρεσιονιστικό μπρούτζινο γλυπτό 8 μέτρων της «Εθνικής Συμφιλίωσης» του Βασίλη Δωρόπουλου (1989), το οποίο συμβολίζει την αδελφοποίηση των Ελλήνων μετά τον εμφύλιο πόλεμο (1946-1949) μεταξύ Κομμουνιστών και Δεξιάς. Σήμερα ονομάζεται και πλατεία Εθνικής Συμφιλίωσης. Οι αρχιτεκτονικές αστοχίες της σημερινής πλατείας είναι εμφανείς. Με την τοποθέτηση του γλυπτού στο κέντρο της πλατείας, χάνεται η οπτική φυγή προς το Πανεπιστήμιο από τη νότια πλευρά και η υψηλή φύτευση στην ίδια πλευρά, κρύβει τα τμήματα του Θεμιστόκλειου τείχους.

Τι δε βλέπω;

Η πλατεία αυτή υπήρξε ο κήπος των πρώτων προσωρινών βασιλικών ανακτόρων που βρίσκονται επί τις οδού Παπαρηγοπούλου (οικία Δεκόζη-Βούρου) και ο πρώτος χώρος στην νέα πρωτεύουσα που σχεδιάσθηκε με βάση κηποτεχνική μελέτη από τον κηποτεχνικό των βασιλικών ανακτόρων της Βαυαρίας Σμάρατ. Πριν γίνει «ο κήπος του παλιού παλατιού», είχε σχεδιαστεί να υπάρχει πλατεία στο σημείο αυτό, ήδη από τα πρώτα πολεοδομικά σχέδια της πόλης. Διέθετε φοίνικες, λεύκες, σιντριβάνι στο κέντρο, στέρνα με χρυσόψαρα, τέσσερις εισόδους και το «Βασιλικόν Νομισματοκοπείον» (έπειτα Υπουργείο Οικονομικών) στη βόρεια πλευρά, το οποίο αργότερα (1939) κατεδαφίστηκε. Πήρε το όνομά της από τον «κλαυθμό» που σημαίνει κλάμα. Πρώτος της έδωσε αυτό το όνομα ο χρονογράφος Δημήτριος Καμπούρογλου το 1878 σε άρθρο του στην εφημερίδα «Εστία», διότι εκεί οι απολυμένοι δημόσιοι υπάλληλοι συγκεντρώνονταν ζητώντας την επαναπρόσληψή τους από το υπουργείο εσωτερικών, πλησίον της πλατείας. Έχει αλλάξει πολλά ονόματα: «Πλατεία Νομισματοκοπείου», «Πλατεία 25^ης Μαρτίου», «Πλατεία Δημοκρατίας», «Κήπος του Υπουργείου Οικονομικών», «Πλατεία Κλαυθμώνος», «Πλατεία Εθνικής Συμφιλίωσης» (επίσημη σημερινή). Επίσης, η πλατεία αυτή είναι το πρώτο σημείο παγκοσμίως, στο οποίο χρησιμοποιήθηκε αντλία νερού εναντίον διαδηλωτών, περί τα τέλη του 19^ου αιώνα.

 

Πληροφορίες

• Διεύθυνση: Σταδίου, Παπαρηγοπούλου, Παρνασσού, Δραγατσανίου

Βιβλιογραφία