Τι βλέπω;

Είναι παράδειγμα αυθεντικής έκφρασης του κεντροευρωπαϊκού μοντέρνου κινήματος. Αποτελείται από ισόγειο, τέσσερις ορόφους και δώμα. Κάθε όροφος έχει ένα διαμέρισμα τεσσάρων δωματίων. Είναι κτίριο με λιτούς όγκους, στην όψη της λεωφόρου Βασιλίσσης Σοφίας τονίζεται η κατακόρυφη διάσταση με τη στενή γραμμή του ανοίγματος του κλιμακοστασίου και της εισόδου, ενώ η όψη της οδού Λαμψάκου συντίθεται από τους επιμήκεις εξώστες. Στις καινοτομίες του κτίσματος ανήκει η παράλειψη του Έρκερ (προεξέχον όγκος από το επίπεδο της όψης) και το γεγονός ότι η κύρια όψη δεν είναι επί της κεντρικής οδού (Βασιλίσσης Σοφίας), αλλά επί της οδού Λαμψάκου, ώστε να έχει καλύτερο προσανατολισμό και να βλέπει Ακρόπολη.

Τι δε βλέπω;

Σχεδιάστηκε από το Γεώργιο Κοντολέοντα και χρηματοδοτήθηκε από μία παρέα φίλων, μέσα στην οποία ήταν και ο αρχιτέκτονας. Στη δεκαετία του 1930, οι επιρροές του μοντερνισμού ξεκινούν να είναι εμφανείς, φεύγοντας από την έντονη διακόσμηση του νεοκλασικισμού και του εκλεκτικισμού κι εφαρμόζοντας μια απλοποιημένη εκδοχή των ρευμάτων αυτών. Το συγκεκριμένο κτίριο, ωστόσο, δεν είναι απλοποιημένη εκδοχή προηγούμενων ρευμάτων, αλλά ένα πρωτοπόρο μοντέρνο κτίριο της εποχής εκείνης.

Πληροφορίες

• Διεύθυνση: Λ. Βασ. Σοφίας 86 & Λαμψάκου

Βιβλιογραφία