Τι βλέπω;

Ο οικισμός κατασκευάστηκε για τη στέγαση προσφύγων της Μικράς Ασίας μετά τον ελληνοτουρκικό πόλεμο. Ακολουθεί τα πρότυπα των ευρωπαϊκών κηπουπόλεων, με ελλειψοειδείς χαράξεις στη ρυμοτομία και χαμηλό ύψος κτιρίων. Οι όψεις των κτιρίων είναι συμμετρικές, όπως συμμετρικά είναι τα ανοίγματα και οι εξώστες. Βλέπουμε ένα διακριτικό μείγμα μοντερνισμού (επανάληψη μοτίβων), εκλεκτικισμού (στέγες) και λαϊκής αρχιτεκτονικής που παραπέμπει στα σμυρναίικα σπίτια. Όλες οι κατοικίες διαθέτουν κήπους. Τα αρχικά 579 κτίρια περιλάμβαναν 1720 κατοικίες 7 διαφορετικών τύπων: μονοκατοικίες, διπλοκατοικίες, κτίσματα τεσσάρων και οκτώ κατοικιών, κτίσματα σχήματος Τ, Ε και Π.

Τι δε βλέπω;

Μέχρι το 1920, εδώ βρισκόταν το μικρό χωριό Ποδονίφτης, όνομα από τον παραπόταμο του Κηφισού. Σχεδιάστηκε ως πρότυπος προσφυγικός οικισμός. Πρώτοι κάτοικοί του ήταν οι πυρόπληκτοι των Αμπελοκήπων. Με το σεισμό της Αθήνας το 1999, περίπου 400 σπίτια κατέρρευσαν ή κατεδαφίστηκαν, αφού είχαν υποστεί ανεπανόρθωτες ζημιές. Το υλικό κατασκευής τους ήταν κυρίως η πέτρα και γι΄ αυτόν τον λόγο ο οικισμός υπέστη τρομερές ζημιές από τους δύο μεγάλους σεισμούς (1981, 1999). Εξαιτίας του κινδύνου κατάρρευσης του οικισμού από σεισμούς και των πιέσεων που ήδη δεχόταν από την αντιπαροχή, κρίθηκε παραδοσιακός οικισμός, ώστε να διασωθεί ό,τι έχει απομείνει.

Βιβλιογραφία