Τι βλέπω;

Ο ευρύχωρος αυτός σταθμός εντυπωσιάζει κυρίως για το σχήμα του από ψηλά. Οι δύο έξοδοί του βρίσκονται εκατέρωθεν της οδού Δουκίσσης Πλακεντίας και έχουν ημικυκλικό σχήμα. Παράλληλα με το δρόμο, αναπτύσσονται δύο κυματοειδή στέγαστρα, το καθένα από τα οποία στηρίζεται σε 4 μεταλλικές δοκούς και πίσω τους βρίσκονται γυάλινα κελύφη με μεταλλικό σκελετό. Η εκτεταμένη χρήση γυαλιού επιτρέπει μερικώς τη ροή φυσικού φωτός στο επίπεδο διακίνησης επιβατών. Η κάτοψη αυτών των κελυφών θυμίζει τμήματα τεσσάρων ομόκεντρων κύκλων και το κέλυφος της μίας εξόδου λειτουργεί ως «καθρέπτης» της άλλης. Επιπλέον, εντός του σταθμού εντυπωσιάζουν οι εικαστικές δημιουργίες «Διαστημική Ποίηση» (Χρήστος Καράς, 2004) και «Εικόνες στην Ύλη» (Ρένα Παπασπύρου, 2010).

Τι δε βλέπω;

Η ονομασία του σταθμού προέρχεται από την ομώνυμη συνοικία. Ο σταθμός όμως δε βρίσκεται στο κέντρο της, αλλά στα όριά της, με αποτέλεσμα να μην καλύπτει συγκοινωνιακά μεγάλο μέρος της.

Βιβλιογραφία