Τι βλέπω;

Στα διοικητικά όρια του δήμου Χαλανδρίου βρίσκεται ο σταθμός του μετρό «Δουκίσσης Πλακεντίας» της γραμμής 3 του Αθηναϊκού δικτύου. Είναι ένας σημαντικός συγκοινωνιακός κόμβος, καθώς συνδέεται με τον Προαστιακό Σιδηρόδρομο και εξυπηρετεί το αεροδρόμιο, τα ανατολικά και μέρος των βορείων προαστίων. Αποτελείται από τρία επίπεδα και η αρχιτεκτονική του δε διαφέρει σημαντικά από άλλους σταθμούς. Κυριαρχούν ο γρανίτης σε σχηματισμούς που παραπέμπουν σε αρχαιοελληνικά μοτίβα και το αλουμίνιο, δύο υλικά που συμβολίζουν την αντοχή στο χρόνο. Την προσοχή όμως τραβάει το εντυπωσιακό έργο του Κώστα Βαρώτσου στην κεντρική αίθουσα. Ένα σύνολο από αιωρούμενες πέτρες δίνουν την αίσθηση ενός γαλαξία κάτω από τη γη, μια αντίθεση που ξαφνιάζει τους επιβάτες. Άλλες διάσπαρτες πέτρες βρίσκονται σε πλαϊνούς τοίχους και άλλους χώρους, προϊδεάζοντάς μας για το γλυπτό της κεντρικής αίθουσας.

Τι δε βλέπω;

Το όνομα προέρχεται από τον ομώνυμο δρόμο στον οποίο βρίσκεται ο σταθμός. Αρχικά είχε αποφασιστεί να ονομαστεί «Σταυρός», από έναν γειτονικό οικισμό και ο σημερινός σταθμός Χαλανδρίου θα ονομαζόταν Δουκίσσης Πλακεντίας. Επειδή, όμως, ο δεύτερος είναι πιο κοντά στο κέντρο του Χαλανδρίου, οι ονομασίες τελικά δόθηκαν όπως τις γνωρίζουμε σήμερα. Σε αυτόν τον σταθμό εφαρμόζεται και μια μοναδική πατέντα. Οι συρμοί του μετρό έχουν σύστημα ρευματοληψίας από τρίτη τροχιά ανάμεσα στις γραμμές. Όταν οι συρμοί βγαίνουν στις γραμμές του Προαστιακού για αεροδρόμιο, αλλάζουν ρευματοληψία και τροφοδοτούνται από το εναέριο καλώδιο του Προαστιακού.

Βιβλιογραφία