Τι βλέπω;

Η εντυπωσιακή είσοδος του μετρό στο Μοναστηράκι είναι ένα νεοκλασικό κτίσμα, ιδιαίτερα ευήλιο, με πολλά τοξωτά ανοίγματα. Στα αριστερά, στην οροφή του κτιρίου, πηγαίνοντας προς τη γραμμή 3, εντυπωσιάζει το έργο «ο χρόνος στα χέρια μου», της Λήδας Παπακωνσταντίνου. Η αρχιτεκτονική της γραμμής 3 είναι αδιάφορη, ωστόσο η κατασκευή της έδωσε μια σημαντική ευκαιρία ανασκαφών και ανάδειξης αρχαιοτήτων. Στις αναδεδειγμένες αρχαιότητες βλέπουμε τμήμα του Ηριδανού ποταμού (ή του ρεύματος της Καισαριανής κατά μια άλλη επιστημονική άποψη), ο οποίος ήταν και ο άξονας πάνω στον οποίο αναπτύχθηκε οικιστική δραστηριότητα στην αρχαιότητα. Ο χώρος ανάδειξης έχει εμβαδόν 300τμ. και μια γυάλινη πεζογέφυρα 24 μέτρων διασχίζει τα ευρήματα κάθετα. Η δυσκολία κατασκευής της γραμμής 3 στο συγκεκριμένο σημείο αποδεικνύεται και από το γεγονός ότι οι σήραγγα είναι διπλή, για καλύτερη προστασία του εδάφους και των αρχαιοτήτων. Σε αντίθεση με τη γραμμή 3, οι αποβάθρες της γραμμής 1 διαθέτουν περίτεχνους μεταλλικούς κίονες, στέγαστρα και επιγραφές που μας μεταφέρουν πίσω στο χρόνο.

Τι δε βλέπω;

Ο σταθμός κατασκευάστηκε στα τέλη του 19ου αιώνα ως επέκταση της γραμμής Πειραιώς- Αθηνών, η οποία έφτανε μέχρι το σταθμό «Θησείο». Οι συρμοί αρχικά ήταν ατμοκίνητοι, αλλά αργότερα ηλεκτροδοτήθηκαν. Η πρόσφατη ανακαίνιση του σταθμού έγινε με την επέκταση της γραμμής 3. Η κατασκευή της γραμμής αυτής έφερε στην επιφάνεια και άλλα ευρήματα πέραν του Ηριδανού και των γύρω κτισμάτων. Βρέθηκε πληθώρα αντικειμένων όπως αρχιτεκτονικά μέλη, ψηφιδωτά δάπεδα, τοιχογραφίες, αγγεία, νομίσματα και άλλα αντικείμενα από τη γεωμετρική εποχή (8ος αιώνας π.Χ.) έως και το 19ο αιώνα μ.Χ.

Βιβλιογραφία