Τι βλέπω;

Η ανατολική Θεσσαλονίκη παρουσιάζει διαφορές με τη δυτική, ως προς την πολεοδομία της και την πληθυσμιακή της σύσταση. Αν και οι διαφορές μεταξύ τους δεν είναι μεγάλες για τα διεθνή δεδομένα, οι αστικές αντιθέσεις μπορούν να γίνουν αντιληπτές πηγαίνοντας από μία ανατολική συνοικία της πόλης σε μια δυτική. Εκ πρώτης όψεως, η Καλαμαριά (δείγμα των συνοικιών της ανατολικής Θεσσαλονίκης) έχει πολύ πράσινο, ακριβές και οργανωμένες κατοικίες, παλαιά αρχοντικά και μια αγορά καταστημάτων που απευθύνεται σε μεσαία και ανώτερα εισοδηματικά στρώματα. Ο Εύοσμος από την άλλη, (δείγμα των δυτικών συνοικιών) μπορεί να μην έχει αυτά τα χαρακτηριστικά, αλλά το παιχνίδι των παιδιών στις πλατείες των γειτονιών είναι πιο έντονο και τα συνοικιακά καταστήματα δημιουργούν μια ατμόσφαιρα ανθρώπινη και φιλική.

Τι δε βλέπω;

Οι συνοικίες αυτές, αστικοποιήθηκαν έντονα και απότομα. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία ενός κοινωνικού διαχωρισμού, ο οποίος έχει γεωγραφικά και κοινωνικά χαρακτηριστικά. Μέχρι και τη δεκαετία του 1990, στην Καλαμαριά η πλειοψηφία των κατοίκων ήταν απόφοιτοι μέσης και τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, η ανεργία ήταν μεταξύ 5- 7,5%, είχε περισσότερα μονομελή νοικοκυριά και ο πληθυσμός αποτελείτο από μεσαίες και υψηλές-μεσαίες κοινωνικοεπαγγελματικές ομάδες (π.χ.υπάλληλοι, επιστήμονες, εκπαιδευτικοί). Στον Εύοσμο, ο πληθυσμός αποτελείτο κατά κύριο λόγο από μισθωτούς εργάτες, κυρίως χαμηλότερων επιπέδων εκπαίδευσης, με περισσότερες πυρηνικές ή διευρυμένες οικογένειες και ανεργία από 10- 15%. Σήμερα, οι διαφορές αυτές εξακολουθούν να υπάρχουν, με διαφορετικούς δείκτες ενδεχομένως. Αυτές οι κοινωνικές διαφορές, μαζί με άλλα φαινόμενα (π.χ. γηπεδικός οπαδισμός), δημιούργησαν και τις κατάλληλες συνθήκες ανάπτυξης -σχεδόν ρατσιστικών- στερεοτύπων και επισφαλών γενικεύσεων μεταξύ ορισμένων κατοίκων της ανατολικής και της δυτικής Θεσσαλονίκης. Οι δεύτεροι θεωρούν “σνομπ” και “καβαλημένους” τους πρώτους και οι πρώτοι “κάγκουρες”, δηλαδή ανθρώπους χαμηλών κοινωνικών δεξιοτήτων, τους δεύτερους.

Βιβλιογραφία