Τι βλέπω;

Στο μουσείο αυτό, μπορούμε να θαυμάσουμε την εξέλιξη της παραδοσιακής τέχνης μέσα από αντικείμενα καθημερινής χρήσης, σκεύη και εργαλεία. Πιο συγκεκριμένα, υπάρχουν δύο μεγάλες κατηγορίες συλλογών: α) τα μουσειακά αντικείμενα (λαϊκές ενδυμασίες, υφαντά, κεντήματα, έργα αργυροχρυσοχοΐας, μεταλλοτεχνίας, ξυλογλυπτικής, κεραμικής, ζωγραφικής, μουσικά όργανα και φωτογραφίες), β) το αρχειακό υλικό (παροιμίες, τραγούδια, μουσικό υλικό από όλη την Ελλάδα, αδημοσίευτες εργασίες, αρχείο αποκομμάτων, το αρχείο Στίλπωνος Κυριακίδη και η ταινία ντοκουμέντο για τους Αναστενάρηδες από την Αγία Ελένη Σερρών). Το μουσείο βρίσκεται σε ιστορικό κτίριο, το οποίο επί οθωμανικών χρόνων στέγαζε τη Σχολή Ιδαδιέ για την εκπαίδευση των Οθωμανών δημοσίων υπαλλήλων και σχεδιάστηκε από τον Βιταλιάνο Ποζέλι. Έχει πολλά νεοκλασικά στοιχεία, με κυριότερο το κεντρικό τμήμα της πρόσοψης με την αετωματική απόληξη. Οι χώροι αναπτύσσονται γύρω από ένα κεντρικό αίθριο και κάθε όροφος έχει περιμετρικό διάδρομο.

Τι δε βλέπω;

Τα αντικείμενα γλίτωσαν επί Κατοχής και μετά τον πόλεμο, οι συλλογές εμπλουτίστηκαν χάρη σε ακούραστους ανθρώπους του πανεπιστημίου και του μουσείου. Μέχρι το θάνατό της, η Άλκη Κυριακίδου- Νέστορος υπήρξε επικεφαλής της φωτογράφησης των περισσότερων αντικειμένων και του διαχωρισμού τους σε θεματικές ενότητες (π.χ. παραδοσιακές καλλιέργειες). Η ψηφιοποίηση είναι ένα έργο που συνεχίζεται μέχρι σήμερα.

Πληροφορίες

• Διεύθυνση: Εθνικής Αμύνης, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Βιβλιογραφία