Τι βλέπω;

Στην Πλατεία Αγίας Σοφίας βλέπουμε το γλυπτό της Ελισάβετ Βάλβη, το οποίο αποτελείται από μία ορειχάλκινη γυναικεία φιγούρα πάνω σε μαρμάρινη βάση. Η γυναίκα έχει μια έντονη έκφραση πόνου και δίπλα της έχει έναν μπόγο με αναμνήσεις και όσα αντικείμενα κατάφερε να πάρει μαζί της. Δραματική είναι και η παράσταση στο ορειχάλκινο τμήμα της βάσης. Μια γυναίκα θρηνεί έναν νεκρό και μία γυναίκα τρέχει να σωθεί κρατώντας το παιδί της. Στη βάση επίσης αναγράφεται «Των μαρτύρων, των ηρώων, των αγωνιστών του Πόντου Αιωνία η μνήμη». Η έλλειψη απλότητας στη βάση «ματαιώνει» το γλυπτό και το σκοπό του, με αποτέλεσμα να γίνεται περισσότερο διακοσμητικό και λιγότερο μνημειακό.

Τι δε βλέπω;

Η Θεσσαλονίκη απορρόφησε μεγάλο αριθμό Ελλήνων προσφύγων του Πόντου (Μαύρη Θάλασσα). Οι Έλληνες του Πόντου ξεκίνησαν να διώκονται συστηματικά από τους Τούρκους το 1915, αλλά η κατάσταση επιδεινώθηκε μετά την απόβαση του Ελληνικού στρατού στη Σμύρνη και τις ωμότητες που αυτός διέπραξε στη Μικρά Ασία. Ο εκτιμώμενος αριθμός των εκτελεσθέντων Ελλήνων δεν είναι επιστημονικά ακριβής. Κάποιες πηγές αναφέρουν 100.000- 150.000 και άλλες 350.000. Το μόνο βέβαιο είναι ότι οι σφαγές είναι γεγονός και συνέβησαν παράλληλα με σφαγές άλλων πληθυσμών της περιοχής, όπως των Ασσυρίων και των Αρμενίων, γνωστή και ως Γενοκτονία των Αρμενίων.

Πληροφορίες

• Διεύθυνση: Ερμού & Αγίας Σοφίας

Βιβλιογραφία