Τι βλέπω;

Η Νέα Παραλία Θεσσαλονίκης είναι ένα γραμμικό πολυθεματικό πάρκο μήκους περίπου 3χλμ. από το Λευκό Πύργο, έως το Μέγαρο Μουσικής. Αποτελείται από φυσικά υλικά στο μεγαλύτερο μέρος του κι έχει αυστηρή και λιτή γεωμετρία, καθαρά σχήματα και προοπτικές. Χωρίζεται σε 13 κήπους: της μουσικής, του νερού, της μνήμης, των ρόδων, του ήχου, των γλυπτών, της Μεσογείου, του Φωκά, των εποχών, του ίσκιου, της άμμου, του απογευματινού ήλιου και του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Παρά τους διαφορετικούς θεματικούς κήπους, εξασφαλίζονται ενιαία αρχιτεκτονικά χαρακτηριστικά με εκτεταμένη χρήση νερού και δενδροφυτεύσεις, οι οποίες σχηματίζουν αλέα από το Μακεδονία Παλλάς έως το Μέγαρο Μουσικής. Ο σχεδιασμός στόχευε στις ευρείες χρήσεις της Νέας Παραλίας, πράγμα το οποίο και πέτυχε. Είναι ιδανικό μέρος για περίπατο, τρέξιμο, ποδήλατο, καφέ, αθλητικές δραστηριότητες, για ψυχαγωγία μικρών παιδιών και για βόλτα κατοικίδιων.

Τι δε βλέπω;

Πριν το 1959 ο χώρος ήταν γεμάτος καφενεία και ταβέρνες, τα οποία μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1970 κατεδαφίστηκαν και η παραλία επιχωματώθηκε, δημιουργώντας έτσι ένα φαρδύτερο και ευθύγραμμο παραλιακό μέτωπο. Η επιχωμάτωση έφερε ριζικές αλλαγές στην αρχιτεκτονική φυσιογνωμία στα ανατολικά της πόλης. Οι παλιές εξοχικές επαύλεις με τις μεγάλες αυλές, έχασαν την απευθείας επαφή με τη θάλασσα, συρρικνώθηκαν οι αυλές, επικράτησαν οι νεότερες πολυκατοικίες και η άσφαλτος. Πριν την πρόσφατη ανάπλαση, υπήρχαν κάποιοι χώροι πρασίνου και θέσεις στάθμευσης αυτοκινήτων, ενώ στο Μέγαρο Μουσικής υπήρχε ένα δημοφιλές λούνα πάρκ, το οποίο μεταφέρθηκε. Ως επακόλουθο, μειώθηκε η κινητικότητα στην παραλία και σταδιακά αυτή υποβαθμίστηκε.  Η ανάπλαση της Νέας Παραλίας θεωρείται πρότυπο έργο αστικής ανάπλασης, το οποίο έχουν “αγκαλιάσει” Θεσσαλονικείς κι επισκέπτες. Θεωρείται το μεγαλύτερο μεταπολεμικό πολεοδομικό έργο της πόλης και συμβολίζει τη μετάβαση από την ανέχεια της Ναζιστικής Κατοχής στη σύγχρονη πόλη. Η Θεσσαλονίκη είναι πυκνοδομημένη πόλη με περιορισμένο πράσινο, συνεπώς ένα τέτοιο έργο ήταν πραγματική “ανάσα”. Ενδιαφέρον στοιχείο του αρχιτεκτονικού της σχεδιασμού είναι ότι δεν έγινε προέκταση κατασκευών προς τη θάλασσα (π.χ. προκυμαίες), ώστε να διατηρηθεί η γραμμικότητα του περιπάτου παράλληλα με τον ορίζοντα.

Βιβλιογραφία