Τι βλέπω;

Το έργο του Αλέξανδρου Αναστασιάδη είναι ένα από τα τοπόσημα της πόλης, συνολικού ύψους περίπου 76 μέτρων και αποτελεί ένα κατασκευαστικό έργο που εξαντλεί τις δυνατότητες του οπλισμένου σκυροδέματος. Ο αρχιτεκτονικός σχεδιασμός δίνει την εντύπωση ενός γιγάντιου γλυπτού. Αποτελείται από κάθετα κωνοειδή σχήματα, τα οποία περικλύουν έναν κατακόρυφο πρόβολο από οπλισμένο σκυρόδεμα και κάθετα σε αυτόν αναπτύσσονται δακτυλιοειδείς πλάκες διαφόρων διαμέτρων. Το ότι βρίσκεται εντός του χώρου της Διεθνούς Εκθέσεως Θεσσαλονίκης και δεν περιβάλλεται από πολυκατοικίες, ευνοεί τη θέα της πόλης και της θάλασσας από το εστιατόριο/καφέ, η οποία μάλιστα “χρεώνεται” αρκετά ακριβά.

Τι δε βλέπω;

Ονομάζεται Πύργος του ΟΤΕ, όχι γιατί ανήκει στον Ο.Τ.Ε., αλλά γιατί έχει εκμισθωθεί σε αυτόν. Είναι κτίριο ιδιοκτησίας της ΔΕΘ. Αποτελεί ένα από τα ελάχιστα -αν όχι το μοναδικό- αξιόλογο αρχιτεκτονικό έργο, το οποίο κατασκευάστηκε επί χούντας. Τα 166 του σκαλιά οδηγούν στον τέταρτο όροφο, στον οποίο βρίσκεται περιστρεφόμενο καφέ/εστιατόριο, παρόμοιο με αυτά της Στουτγάρδης, του Ντόρτμουντ, της Χονολουλού, του Σιάτλ και της Σιγκαπούρης. Ο μηχανισμός του περιστρεφόμενου δαπέδου είναι κατασκευή του οίκου Rohr και κάνει μια πλήρη περιστροφή σε 45-60 λεπτά. Στα πρώτα χρόνια λειτουργίας του, από τον πέμπτο όροφο εξέπεμπε τηλεοπτικός σταθμός του ΟΤΕ και της ΔΕΘ, ενώ σήμερα στον πύργο στεγάζεται γνωστή εταιρεία τηλεπικοινωνιών. Η πανοπτική λογική του κτιρίου εισήγαγε ένα “νεωτερικό βλέμμα” στην πόλη. Με αυτό το κτίριο ο ΟΤΕ έκανε αισθητή την παρουσία του σε αυτή και κατέστη “συγκρίσιμος” με αντίστοιχους οργανισμούς της Ευρώπης.

Πληροφορίες

• Διεύθυνση: Διεθνές Εκθεσιακό Κέντρο Θεσσαλονίκης
• TK : 54636

Βιβλιογραφία