Σταθμός Μετρό “Δημοτικό Θέατρο”

Τι βλέπω;

Είναι ένας σταθμός «μουσείο», με αναλυτικές επεξηγήσεις, σχεδιαγράμματα, χάρτες, ευρήματα και βιντεοπροβολές. Ο επιβάτης έχει τη δυνατότητα να βιώσει μια πολιτιστική εμπειρία. Μία από τις εισόδους, μάς «υποδέχεται» με την ανάγλυφη τοιχογραφία «Ιστορίες για το αθέατο νερό», στην οποία το νερό είναι μεταφρασμένο σε πολλές γλώσσες και μας προετοιμάζει για το θέμα του μουσειακού αυτού σταθμού. Ο επιβάτης περπατάει πάνω από ψηφιδωτά, αγγεία, πηγάδια, και άλλες αρχαιότητες, ενώ δίπλα του ξετυλίγεται η ιστορία του νερού στον αρχαίο Πειραιά τόσο μέσα από αρχαία ευρήματα, όσο και από σχετική βιντεοπροβολή. Το βλέμμα τραβάει η οροφή του κεντρικού τμήματος του επιπέδου εισιτηρίων, στην οποία απεικονίζονται ο σύγχρονος και ο αρχαίος Πειραιάς, μέσα από ένα ανάγλυφο έργο τέχνης. Ανάμεσα στα σημαντικά εκθέματα είναι οι μεγάλες δεξαμενές σχήματος καμπάνας διαμέτρου 3,2μ- 6μ. Οι κοιλότητες στα τοιχώματά τους έδιναν τη δυνατότητα πρόσβασης στο εσωτερικό τους. Το εσωτερικό τοίχωμα δεξαμενών ή σηράγγων ήταν επιχρισμένο με υδραυλικό κονίαμα, το οποίο τις στεγανοποιούσε. Οι σήραγγες στένευαν στην κορυφή για λόγους στατικότητας. Επίσης, βλέπουμε τον «αμμοσυλλέκτη», έναν κυλινδρικό λάκκο στον πυθμένα των δεξαμενών, όπου συγκεντρώνονταν τα βαρύτερα στοιχεία του νερού. Σε βάθος 7,5μ. βρέθηκε υδραγωγείο των ρωμαϊκών χρόνων, το οποίο υδροδοτούσε επαύλεις, λουτρά και κρήνες. Για την κατασκευή του, πρώτα διανοίχτηκαν φρεάτια ή αξιοποιήθηκαν παλαιότερες δεξαμενές, από όπου οι εργάτες θα κατέβαιναν για να ανοίξουν τη σήραγγα κι έπειτα μπορούσαν να συντηρούν το υδραγωγείο. Στις εσοχές της σήραγγας του υδραγωγείου οι εργάτες τοποθετούσαν λυχνάρια για φωτισμό.

Τι δε βλέπω;

Ο σταθμός είναι αφιερωμένος στην ιστορία της ύδρευσης του Πειραιά κατά την αρχαιότητα. Αφηγείται την ιστορία του νερού από τα πρώτα πηγάδια του 5^ου αιώνα π.Χ. και ταυτόχρονα γίνεται μια σύντομη αναφορά στην ιστορία του αρχαίου Πειραιά και του πολεοδομικού σχεδιασμού του. Η ιστορία της διαχείρισης του νερού αφηγείται και την κοινωνική εξέλιξη της πόλης. Για παράδειγμα, από τον 3^ο αιώνα π.Χ., τα παλαιότερα μικρά σπίτια συνενώνονται και δημιουργούνται μεγαλύτερα σπίτια, συνεπώς αυξάνεται και η ανάγκη για νερό. Έτσι, οι κάτοικοι διάνοιξαν αδιέξοδες σήραγγες στις προϋπάρχουσες δεξαμενές, ώστε να αυξηθεί η χωρητικότητά τους. Η αρχαιολογική ανασκαφή που πραγματοποιήθηκε κατά τις εργασίες κατασκευής του σταθμού, κάλυψε συνολική επιφάνεια 7.500τμ.

Βιβλιογραφία