Πλατεία Βικτωρίας
Ονομάστηκε «Πλατεία Βικτωρίας», προς τιμήν της βασίλισσας της Αγγλίας, η οποία το 1864 είχε παραχωρήσει, ως δώρο, τα Επτάνησα στο βασιλιά Γεώργιο.
Νεότερη και Σύγχρονη εποχή (1821 - )
1901 Τη χρονιά που πέθανε η βασίλισσα Βικτώρια της Αγγλίας, η πλατεία ονομάστηκε «Πλατεία Βικτωρίας». Προηγουμένως ονομαζόταν «Πλατεία Λαυρίου ή Βίτζι» και «Πλατεία Κυριακού».
1910 Στη δεκαετία αυτή έγιναν οι πρώτες διαμορφώσεις.
1948 Έγινε η τελική διαμόρφωση, οπότε και λειτούργησε η γραμμή του μετρό έως την Κηφισιά.
Οθωμανική εποχή (1453- 1821)
Βυζαντινή εποχή (331 μ.Χ.- 1453)
Ρωμαϊκή εποχή (30 π.Χ.- 330 μ.Χ.)
Ελληνιστική εποχή (322- 31 π.Χ)
Κλασική εποχή (478-323 π.Χ)
Αρχαϊκή εποχή (800-479 π.Χ)
Γεωμετρική εποχή (-1100- 800 π.Χ)
Προϊστορία (-1100 π.Χ.)
Τι βλέπω;
Η Πλατεία Βικτωρίας σήμερα αποτελεί σημείο διέλευσης πολλών φοιτητών κατά τη διάρκεια της ημέρας, αλλά και συνάντησης πολλών μεταναστών. Τα τελευταία χρόνια, -εν μέσω ξενοφοβικών και παραβατικών εκδηλώσεων- ο δήμος έδωσε άδεια στα γύρω καταστήματα να επανατοποθετήσουν τραπεζοκαθίσματα, με σκοπό την εμπορική αναζωογόνηση της πλατείας.
Τι δε βλέπω;
Από τον πρώτο καιρό που δημιουργήθηκε η πλατεία, υπήρξε ιδιαίτερα δημοφιλής. Σε αυτή σύχναζαν όλες οι ηλικίες, τα τραπεζοκαθίσματα ήταν πάντα γεμάτα και υπήρχαν πολλοί μικροπωλητές. Ήταν το κοινωνικό σημείο συνάντησης μιας ακμάζουσας συνοικίας των αρχών του 20ου αιώνα. Ονομάστηκε «Πλατεία Βικτωρίας», προς τιμήν της βασίλισσας της Αγγλίας, η οποία το 1864 είχε παραχωρήσει, ως δώρο, τα Επτάνησα στον ανιψιό της και νέο μονάρχη της Ελλάδος, Γεώργιο. Μετά την τελική της διαμόρφωση, τοποθετήθηκε το άγαλμα του Θησέα που σώζει την Ιπποδάμεια, το οποίο μέχρι το 1938 βρισκόταν στην πλατεία Συντάγματος. Η τοποθέτηση του αγάλματος προκάλεσε ενόχληση στους θαμώνες, διότι περιορίστηκε ο ελεύθερος χώρος και τα παιδιά δε μπορούσαν να παίξουν εκεί.
Πληροφορίες
- Διεύθυνση: 3ης Σεπτεμβρίου
Βιβλιογραφία
Μελαμπιανάκη Ε. (2006), Οι πλατείες της Αθήνας 1834-1945, διαδικασία διαμόρφωσης, λειτουργία- πολεοδομική σημασία, Ε.Μ.Π., διδακτορική διατριβή, β’ τόμος