Generic selectors
Exact matches only
Search in title
Search in content
Post Type Selectors
Search in posts
Search in pages

Ανδριάντας Θεόδωρου Δηλιγιάννη

Ο Θεόδωρος Δηλιγιάννης υπήρξε πέντε φορές πρωθυπουργός της Ελλάδας κατά τον 19ο και τις αρχές του 20ου αιώνα.

  1. Νεότερη και Σύγχρονη εποχή (1821 - )


    1931 Αποκαλύφθηκε στις 22 Μαρτίου 1931, 26 χρόνια μετά τη δολοφονία του Δηλιγιάννη.

  2. Οθωμανική εποχή (1453- 1821)


  3. Βυζαντινή εποχή (331 μ.Χ.- 1453)


  4. Ρωμαϊκή εποχή (30 π.Χ.- 330 μ.Χ.)


  5. Ελληνιστική εποχή (322- 31 π.Χ)


  6. Κλασική εποχή (478-323 π.Χ)


  7. Αρχαϊκή εποχή (800-479 π.Χ)


  8. Γεωμετρική εποχή (-1100- 800 π.Χ)


  9. Προϊστορία (-1100 π.Χ.)


Τι βλέπω;

Ο Θεόδωρος Δηλιγιάννης απεικονίζεται όρθιος, με το αριστερό πόδι σε προβολή, το δεξί χέρι στο στήθος και το αριστερό στηρίζεται σε μία στήλη με βιβλία. Η απόδοση αυτή παραπέμπει σε ρήτορα, θέλοντας να αναδείξει μία από τις μεγαλύτερες ικανότητες του Δηλιγιάννη. Η απλή ενδυμασία και το χαμηλό βλέμμα παραπέμπουν στη φιλολαϊκή πολιτική του. Ο ανδριάντας είναι μαρμάρινος, έχει ύψος 2μ και εδράζεται σε μαρμάρινο βάθρο με ανάγλυφο. Στη βάση αναγράφεται το όνομα του Δηλιγιάννη και το όνομα του γλύπτη, Γεωργίου Δημητριάδη του Αθηναίου. Η τοποθέτηση του αγάλματος στην Παλαιά Βουλή έρχεται σε αρμονία με τον πολιτικό του βίο, καθώς σε αυτόν τον χώρο έδρασε πολιτικά κι έπειτα δολοφονήθηκε. Επίσης, «συνυπάρχει» με τον σημαντικότερο πολιτικό του αντίπαλο, τον Χαρίλαο Τρικούπη, άγαλμα του οποίου βλέπουμε στην ανατολική πλευρά της πλατείας.

Τι δε βλέπω;

Ο Θεόδωρος Δηλιγιάννης (1824- 1905) ήταν ιδρυτής του Εθνικού Κόμματος και υπήρξε 5 φορές πρωθυπουργός της Ελλάδας. Ήταν βασικός αντίπαλος του Χαριλάου Τρικούπη και της φιλελεύθερης –για την εποχή- πολιτικής του. Ήταν συντηρητικός πολιτικός, αλλά αντίθετα με τον ευρωπαϊκό αστικό συντηρητικό χώρο, ο οποίος είχε στενές σχέσεις με τη μοναρχία, είχε μια πιο μετριοπαθή στάση. Στόχευε σε μία ισορροπία μεταξύ κοινοβουλίου και στέμματος, σε έναν γνήσιο κοινοβουλευτισμό ορλεανικού τύπου και ένα ισχυρό κράτος δικαίου και συνταγματικής τάξης. Παρόλο που προσπάθησε να ενισχύσει τους οικονομικά ασθενέστερους, ήταν προσφιλής μόνο σε τμήμα της μεσαίας τάξης, αλλά όχι στην εργατική και την αστική. Θεωρήθηκε υπεύθυνος για την ήττα της Ελλάδας στον ταπεινωτικό πόλεμο του 1897 με την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Δολοφονήθηκε στις σκάλες της (Παλαιάς) Βουλής από διαβόητο χαρτοπαίχτη, αφού ο Δηλιγιάννης είχε απαγορεύσει τις χαρτοπαιχτικές λέσχες, οι οποίες ήταν εκτός ελέγχου εκείνη την εποχή.

Πληροφορίες

  • Διεύθυνση: Σταδίου 13

Βιβλιογραφία

Αντωνοπούλου Ζ., (2003), Τα γλυπτά της Αθήνας, Υπαίθρια Γλυπτική 1834-2004, Ποταμός

 

Λούβη Λ., (2003), Το Εθνικό Ζήτημα, «σλαβικός κίνδυνος» και ελληνική εξωτερική πολιτική, στο Ιστορία του νέου ελληνισμού, 1770-2000, Ελληνικά Γράμματα, τ.5, σ.σ. 37- 44

 

Μαρωνίτη Ν., (2003), Η Εποχή του Γεωργίου Α΄, πολιτική ανανέωση και αλυτρωτισμός, στο Ιστορία του νέου ελληνισμού, 1770-2000, Ελληνικά Γράμματα, τ.5, σ.σ. 9- 34