Βικτώρια- Αγίου Μελετίου

Τι βλέπω;

Συνεχίζοντας από το λεγόμενο «Μικρό Παρίσι» προς την Πλατεία Βικτωρίας και βορειότερα, συνεχίζουμε να βλέπουμε όλα τα αρχιτεκτονικά ρεύματα που διαμόρφωσαν την αστική φυσιογνωμία της Αθήνας. Κλασικισμός, εκλεκτικισμός, μοντερνισμός, πολλά αρ νουβώ και αρ ντεκό στοιχεία, συνθέτουν μια εικόνα της αθηναϊκής αρχιτεκτονικής ταυτότητας του τέλους του 19ου και των αρχών του 20ου αιώνα, η οποία πλέον είναι πολυδιασπασμένη εξαιτίας των τελευταίων δεκαετιών του 20ου αιώνα, οπότε αντικαταστάθηκαν πολλά παλαιά κτίρια με νεότερες πολυκατοικίες. Κάποιες πολύ ενδιαφέρουσες περιπτώσεις είναι τα κτίρια της οδού Μέρμηγκα 7, Άγκυρας, Παμίσου (μοντερνισμός), το «Φωτείνειον» (εκλεκτικισμός), το Μέγαρο Αλέξανδρου Διομήδη (Art Deco), το κτίριο της οδού Γκυιλφόρδου 7 (εκλεκτικισμός), της Ιουλιανού 26 (εκλεκτικισμός), η οικία Κοκορόπουλου (όψιμος κλασικισμός), τα κτίρια της οδού Φυλής 35, 37, 50, 59, 69, 71, 131, 148, Σμύρνης 2, 4, 6, καθώς και πολυώροφα κτίρια του μεσοπολέμου, τα οποία βρίσκονται κυρίως σε κεντρικότερους δρόμους. Δυστυχώς, πολλά από αυτά τα κτίσματα βρίσκονται σε κακή κατάσταση και αποτελούν απόδειξη ότι η διάσωση της νεότερης αρχιτεκτονικής κληρονομιάς δεν αποτελεί προτεραιότητα για την πολιτεία.

Τι δε βλέπω;

Πριν την αστικοποίηση της Αθήνας, η περιοχή αυτή ήταν ερημική και ονομαζόταν Λεβίδου ή Λεβίδη, εξαιτίας της έπαυλης του Νικόλαου Λεβίδη. Στο δεύτερο μισό του 19^ου αιώνα υπήρχαν μονώροφες κατοικίες, στις οποίες διέμεναν κατώτερα οικονομικά στρώματα και στις διώροφες και τριώροφες τα ανώτερα. Σήμερα, το δομημένο περιβάλλον είναι πολύ πυκνό και οι ρυθμοί της πόλης δε θυμίζουν σε τίποτα την παλαιά Αθήνα. Ωστόσο, στα μικρά στενά η ατμόσφαιρα είναι διαφορετική, επικρατεί περισσότερη ησυχία και οι καθημερινές δραστηριότητες των ανθρώπων και των γειτονιών είναι σε άλλους ρυθμούς. Επίσης, διαφορετικό είναι το κλίμα στην οδό Φυλής, όπου βρίσκονται συγκεντρωμένοι πάρα πολλοί οίκοι ανοχής.

Βιβλιογραφία