Τι βλέπω;

Σε έναν λόφο ύψους 450 μέτρων βλέπουμε το κάστρο Αιγοσθένων, το οποίο βλέπει προς τον Κορινθιακό Κόλπο, το Πόρτο Γερμενό και τον Κόλπο των Αλκυονίδων νήσων, γνωστές από τη μυθολογία και από τους ισχυρούς σεισμούς που δίνουν. Η κάτω πόλη βρίσκεται στους πρόποδες του λόφου και το τείχος σώζεται σε μεγάλο μήκος στην ανατολική και τη βορεινή πλευρά. Είναι ένα σημαντικό δείγμα οχυρωματικής τέχνης του 4^ου αιώνα π.Χ. Ανά 50- 60μ. υπήρχαν επιβλητικοί τετράγωνοι πύργοι, 16 από τους οποίους σώζονται και ένας από αυτούς σχεδόν ολόκληρος. Έχει ύψος περίπου 15 μέτρα και πλευρές μήκους περίπου 9 μέτρων. Πιθανότατα ήταν τριώροφος, όπως φαίνεται από τις οπές στις οποίες μάλλον στηρίζονταν τα πατώματα. Στις τρεις ευάλωτες πλευρές του υπάρχουν ανοίγματα για τους τοξότες και στον τρίτο όροφο παράθυρα για καταπέλτες. Το ψηφιδωτό δάπεδο, δίπλα στη βόρεια πύλη του αρχαιολογικού χώρου, είναι πεντάκλιτης παλαιοχριστιανικής βασιλικής του 5^ου αι. μ.Χ. Πάνω σε αυτήν, χτίστηκε αργότερα ένας μικρός ναός από λίθους των αρχαίων οικοδομημάτων και σε ορισμένους από αυτούς υπάρχουν αρχαίες επιγραφές. Γύρω από αυτόν κατασκευάστηκε ένα μοναστήρι. Μεταγενέστερα, ο χώρος χρησιμοποιήθηκε και ως νεκροταφείο.

Τι δε βλέπω;

Στην αρχαιότητα, τα Αιγόσθενα ανήκαν στα Μέγαρα, αλλά μετά πέρασαν στην Αχαϊκή Συμπολιτεία κι έπειτα, για λίγο, στο κοινό των Βοιωτικών πόλεων. Στο ιερό, το οποίο βρίσκεται κάτω από την ακρόπολη, λατρευόταν ο ήρωας- μάντης Μελάμπους. Εκεί γινόταν μια ετήσια γιορτή με αγώνες και θεραπευτικές πρακτικές. Το ιερό χρησιμοποιείτο από τη Γεωμετρική περίοδο έως και τη Βυζαντινή.

Βιβλιογραφία