Τι βλέπω;

Πολλά είναι τα γλυπτά που κοσμούν την παραλιακή διαδρομή που ξεκινάει από την Αγία Σκέπη  και φτάνει έως το ρέμα της Πικροδάφνης, συνολικού μήκους περίπου 3,5χλμ. Στο ύψος του Αθλητικού Κέντρου Παλαιού Φαλήρου δεσπόζει η «Συνάντηση» (2005), το εντυπωσιακό γλυπτό από γυαλί του Κώστα Βαρώτσου, το σχήμα του οποίου δένει αρμονικά με το σχήμα των κτιρίων που το περιβάλλουν. Λίγο πιο κάτω, βλέπουμε το «Chronicon A» (2017) του Κωστή Γεωργίου, ένα σύγχρονο γλυπτό, το οποίο εμπνέεται από τα ταυροκαθάψια της μινωικής Κρήτης. Από την ελληνική μυθολογία είναι εμπνευσμένο το γλυπτό «Τρεις Χάριτες» (2017) του Γεωργίου Ρούσση, ενώ οι «Σκάλες» του Αχιλλέα Απέργη συμβολίζουν ποιητικά το δρόμο προς τη γνώση και την άνοδο προς την αλήθεια. Πολλά είναι τα γλυπτά του διεθνώς αναγνωρισμένου γλύπτη Γιώργου Γιάννακα, όπως το «Πετούμενα», οι «Διασωθέντες» (2013), η «Ολυμπιακή Φλόγα» και πολλές μεταλλικές φιγούρες. Άλλα δύο σύγχρονα γλυπτά είναι το τεσσάρων μέτρων μεταλλικό «Πολύκυκλο» (2005) του Νίκου Γιώργου Παπουτσίδη και το «Μνημείο Ιντερνετικών Συναντήσεων» του Άγγελου Πλέσσα, το οποίο είναι μια ωδή στις διαδικτυακές γνωριμίες -ειδικά της gay κουλτούρας- και παρουσιάστηκε στη 2^η Biennale της Αθήνας το 2009. Στα μνημειακά γλυπτά ανήκουν η προτομή του αρχαιολόγου Μανώλη Ανδρόνικου (1994) του Τάκη Παρλαβάντζα και o έφιππος ανδριάντας του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, τελευταίου αυτοκράτορα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Αυτό το μνημειακών διαστάσεων και ύφους έργο του Γιάννη Παππά, είναι προσανατολισμένο στην Κωνσταντινούπολη. Τέλος, μια στήλη είναι αφιερωμένη στον αρχαίο μυθικό ήρωα Φάληρο, από τον οποίο πήρε το όνομά της η περιοχή.

Τι δε βλέπω;

Ένα από τα πιο εμβληματικά γλυπτά της παραλίας, οι «Γλάροι» της Ρόζας Ηλιού, εκλάπησαν, πιθανότατα για την εκμετάλλευση του μετάλλου. Η «Χρυσαλλίς» της Πολυξένης Κασδά είναι -σύμφωνα με τη γλύπτρια- ένα δισκοπότηρο μέσα από την ελληνική γλώσσα. Το 2004, είχε φιλοξενήσει την ολυμπιακή φλόγα.

Βιβλιογραφία