Τι βλέπω;

Εκτός από τη «Στήλη» του Γιώργου Ζογγολόπουλου, στη δυτική πλευρά του Πάρκου Ριζάρη, υπάρχει ένα σύνολο αφηρημένων γλυπτών. Ένα από αυτά είναι η «Μαζικοποίηση» (1988) του Γεωργίου Λάμπρου, ένα ορειχάλκινο γλυπτό που συμβολίζει τη μάζα που «καταπίνει» το άτομο και την προσωπικότητά του. Το «Πλαστικό Όραμα» (1985) του Γεωργίου Καλακαλλά είναι μαρμάρινο και έχει δεχτεί πολλούς βανδαλισμούς, κυρίως με χρώματα. Η «Σύνθεση» (1966) του Χρήστου Καπράλου, είναι χάλκινο γλυπτό της μεθόδου cireberdue (χαμένο κερί). Έχει εξπρεσιονιστικό ύφος και αναπαριστά αφαιρετικά μια μητέρα με τα δύο παιδιά της. Η χρήση μετάλλου και οι «κοφτερές» μορφές δηλώνουν έναν κόσμο που ο άνθρωπος ισοπεδώνεται και χάνει το πρόσωπό του. Τέλος, το «Δέντρο της Ειρήνης» (2019), της Hedva Ser είναι μπρούτζινο γλυπτό βάρους 750 κιλών. Τα κλαδιά του βλέπουν προς τον ουρανό, σαν ικεσία για ειρήνη. Το σύμβολο Chai αντιπροσωπεύει τη ζωή στη Βίβλο, το Shin είναι το πρώτο γράμμα λέξεων χαιρετισμού σε εβραϊκά και αραβικά, το περιστέρι συμβολίζει τον αγγελιοφόρο της ελπίδας και η ημισέληνος είναι σύμβολο του Ισλάμ.

Τι δε βλέπω;

Η Hevda Ser είχε πει: «Ο δρόμος της ειρήνης ξεκινά από την Αθήνα, το λίκνο της δημοκρατίας. Αυτή είναι η δύναμη της τέχνης για την ειρήνη». Το «Δέντρο της Ειρήνης» κοσμεί πολλά μέρη και πόλεις του κόσμου, όπως το Μπακού, την Ανδόρα, τη Μάλτα, την Παλαιστίνη, την Ιερουσαλήμ, τη Φιλαδέλφεια, τη Βοστώνη, το Στρασβούργο, το Βερολίνο και την Αριζόνα. Τα υπόλοιπα γλυπτά της πλατείας είχαν διαφορετικές αρχικές θέσεις. Η «Μαζικοποίηση» βρισκόταν στις οδούς Αιόλου και Σοφοκλέους. Το «Πλαστικό Όραμα» είχε τοποθετηθεί στο μικρό πάρκο Κύπρου, στην Πατησίων. Η αρχική θέση της «Σύνθεσης» ήταν στην πλατεία Ραλλούς Μάνου, στη Λεωφόρο Αμαλίας.

Πληροφορίες

• Διεύθυνση: Πάρκο Ριζάρη

Βιβλιογραφία