Τι βλέπω;

Το μαρμάρινο γλυπτό πάνω σε βάθρο είναι αντίγραφο του αρχαίου λέοντα, ο οποίος ενδέχεται να βρισκόταν σε αυτό το σημείο, σύμφωνα με εκτιμήσεις ιστορικών. Ο γνήσιος λέοντας βρίσκεται στο ναύσταθμό της Βενετίας, μαζί  με άλλους δύο από την Αθήνα, τους οποίους αφαίρεσε ο Μοροζίνι κατά την αποχώρηση του το 1688, μετά την εκστρατεία του για την πολιορκία των Τούρκων στην Ακρόπολη. Στη βάση του αντιγράφου υπάρχει μια επιγραφή, η οποία συνοψίζει την ιστορία του λέοντα σε δραματικό και ποιητικό τόνο. Άλλο ένα αντίγραφο υπάρχει στο μουσείο της Στοκχόλμης.

Τι δε βλέπω;

Ο γνήσιος λέοντας δε γνωρίζουμε ούτε πότε, ούτε από ποιον φιλοτεχνήθηκε. Φέρει ίχνη ρουνικής γραφής, πιθανότατα από Βίκινγκς μισθοφόρους του Μοροζίνι. Μια άλλη εκδοχή είναι να επρόκειτο για Βίκινγκς ακολούθους του βυζαντινού αυτοκράτορα Βασιλείου Β. Ο Πειραιάς ήταν το λιμάνι των Βενετοτουρκικών συγκρούσεων των 14^ου και 15^ου αιώνα, αλλά και σημείο πειρατικών επιθέσεων. Από την εποχή της αποβίβασης του Μοροζίνι το λιμάνι του Πειραιά αναφερόταν ως «Πόρτο Λεόνε», οι Οθωμανοί το αποκαλούσαν «Ασλάν Λιμάνι» και οι κάτοικοι «Πόρτο Δράκο». Οι ντόπιοι πίστευαν ότι οι δράκοι ήταν τεράστιοι άνθρωποι που μπορούσαν να μεταμορφωθούν σε λιοντάρια. Επίσης, θεωρούσαν ότι το λιοντάρι ήταν φύλακας του λιμανιού κι ένιωθαν ασφαλείς. Ο τούρκικος θρύλος έλεγε ότι μια έγκυος γυναίκα κοίταξε το λιοντάρι και γέννησε ένα απεχθές τέρας, το οποίο οι Τούρκοι θανάτωσαν αμέσως.

Πληροφορίες

• Διεύθυνση: Ακτή Μιαούλη

Βιβλιογραφία