Τι βλέπω;

Το νεοκλασικό αυτό κτίριο οργανώνεται κατά πτέρυγες, βρίσκεται στο Κολωνάκι, το οποίο ήταν πάντα μια μεγαλοαστική συνοικία, και σήμερα φιλοξενεί ένα πρότυπο δημοτικό σχολείο και το παιδαγωγικό τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών (παλαιότερα την Παιδαγωγική Ακαδημία). Η πρόσοψη είναι συμμετρική και χωρίζεται σε 5 μέρη. Η κύρια είσοδος έχει μια ελαφριά προβολή, έχει δοκούς στις άκρες της και μαρμάρινους δωρικούς κίονες στη μέση, οι οποίοι στηρίζουν το θριγκό. Στον πρώτο όροφο, βλέπουμε αντίστοιχους ιωνικούς ημικίονες. Στο ισόγειο βρίσκονται αίθουσες διδασκαλίας, βιβλιοθήκη, αίθουσα τελετών, μουσικής και παραστάσεων, ενώ στον πρώτο όροφο βρίσκονται αίθουσες διδασκαλίας, γραφεία καθηγητών και η γραμματεία.

Τι δε βλέπω;

Ξεκίνησε να κατασκευάζεται με δωρεά του εμπόρου και πολιτικού Γρηγορίου Μαρασλή, αλλά τα χρήματα δεν επαρκούσαν και γι’ αυτό άργησε να ολοκληρωθεί. Σχεδιάστηκε από τον Δημήτρια Καλλία και οι μεταγενέστερες προσθήκες είναι του Νικολάου Μητσάκη. Κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους, το κτίριο λειτούργησε ως νοσοκομείο. Ως εκπαιδευτικό ίδρυμα, ανήκε πάντα στην ελίτ της δημόσιας εκπαίδευσης. Η εκπαίδευση ήταν στις βασικές προτεραιότητες του νεοσύστατου ελληνικού κράτους και η σχέση παιδείας και θρησκείας ήταν άρρηκτη κατά το 19^ο και κατά τον 20^ο αιώνα, κάτι το οποίο ισχύει και στις μέρες μας, αν και σε ηπιότερη μορφή. Τα χρόνια εκείνα, η κακοποίηση των μαθητών ήταν μια αποδεκτή πρακτική. Κατά την εγγραφή των μαθητών, οι γονείς συνήθιζαν να λένε στους δασκάλους «δάσκαλε σου παραδίνω κρέας και να μου παραδόσεις κόκκαλα». Έτσι, το σχολείο συνοδευόταν από φόβο, απογοήτευση, επιθετικότητα και οι μαθητές έλεγαν «ανάθεμα τα γράμματα και όποιον τα έβγαλε».

Πληροφορίες

• Διεύθυνση: Μαρασλή 4

Βιβλιογραφία