Τι βλέπω;

Ο βυζαντινός ναός της Αγίας Μαρίνας είναι λαξευμένος στο βράχο και μόνο ο τριών μέτρων κυλινδρικός τρούλος προεξέχει από αυτόν. Ο τρούλος, ωστόσο, δεν είναι της βυζαντινής περιόδου, αλλά ο ανακατασκευασμένος επί οθωμανικών χρόνων. Ο ναός είναι μικρός, ασαφούς σχήματος και ο τρούλος στηρίζεται σε 4 τόξα λαξευμένα στο βράχο. Οι τοιχογραφίες έχουν μεταφερθεί στο νεότερο και μεγαλύτερο ναό του 1927, ο οποίος βρίσκεται ακριβώς από πάνω. Οι δύο ναοί επικοινωνούν εσωτερικά. Ο νεότερος ναός σχεδιάστηκε από τον Αχιλλέα Γεωργιάδη, βασισμένος σε αρχικά σχέδια του Ερνέστου Τσίλλερ.

Τι δε βλέπω;

Ο βυζαντινός ναός λαξεύτηκε στο σημείο αρχαίας δεξαμενής νερού. Μέχρι το 1964, υπήρχε κι ένα μικρό κωδωνοστάσιο δίπλα στον τρούλο. Η Αγία Μαρίνα θεωρείται προστάτιδα των νηπίων και σύμφωνα με την παράδοση, εδώ ζητούσαν βοήθεια μητέρες για τα άρρωστα παιδιά τους, γυναίκες που προσπαθούσαν να μείνουν έγκυες και έγκυες που παρακαλούσαν για εύκολο τοκετό «τσουλώντας» πάνω σε έναν λείο βράχο δίπλα από το ναό. Ο βράχος ονομαζόταν Τσουλιάστρα ή Κυλίστρα ή Ξουλιάστρα. Ωστόσο, οι ρίζες αυτού του εθίμου ξεκινούν από την αρχαιότητα και το ιερό των Νυμφών που βρισκόταν στον ίδιο λόφο. Κατά τις εργασίες συντήρησης στη δεκαετία του 1980, αποκαλύφθηκε ότι οι τοιχογραφίες είχαν διαδοχικά στρώματα από τα βυζαντινά χρόνια έως τον 20^ο αιώνα. Το παλαιότερο διατηρημένο στρώμα χρονολογείται στον 13^ο αιώνα. Άλλο σημαντικό στρώμα είναι του 17^ου αιώνα, έργο του ζωγράφου Δημητρίου.

Βιβλιογραφία