Τι βλέπω;

Είναι ένα από τα σπουδαιότερα και πολυτελέστερα ωδεία της αρχαιότητας, το τρίτο ωδείο της αρχαίας πόλης, μετά του Περικλή και του Αγρίππα, χωρητικότητας περίπου 5000 θεατών. Ήταν κατασκευασμένο από πωρόλιθο, ακατέργαστους λίθους και ήταν επενδυμένο με μάρμαρo, λόγου χάριν τα μαρμάρινα εδώλια του ημικυκλικού κοίλου, καθώς και οι μαρμάρινες πλάκες του δαπέδου της ορχήστρας. Διατηρείται σε αρκετά καλή κατάσταση, αφενός γιατί η κατασκευή του ήταν προσεγμένη και στιβαρή, αφετέρου γιατί μετά την καταστροφή της Αθήνας το 267μ.Χ από τους Ερούλους, οι οποίοι πυρπόλησαν το Ωδείο μεταξύ πολλών άλλων αρχαίων οικοδομημάτων, εντάχθηκε στη μεταγενέστερη οχύρωση της συρρικνωμένης και παρηκμασμένης πόλης. Σήμερα, το κοίλο του Ωδείου έχει αναστηλωθεί και χρησιμοποιείται κυρίως κατά τους καλοκαιρινούς μήνες για πολιτιστικές και μουσικές εκδηλώσεις. Η παρακολούθηση μιας παράστασης εδώ, κάτω από τον Παρθενώνα, είναι μία ξεχωριστή και αποκλειστικά αθηναϊκή εμπειρία.



 

Τι δε βλέπω;

Δε βλέπουμε την εκπληκτική οροφή του, η οποία κατασκευάστηκε με την χρήση ειδικών καινοτόμων μεθόδων οικοδόμησης, προερχόμενων από τον κλάδο της γεφυροποιίας εκείνης της περιόδου, αλλά και την απίστευτη πολυτέλεια στη διακόσμησή του. Ήταν η μεγαλύτερη και πιο εντυπωσιακή ξύλινη στέγη της αρχαιότητας. Οι τεράστιοι κέδρινοι δοκοί της δεν διέθεταν στηρίγματα, γεγονός που καθιστά την συγκεκριμένη διαμόρφωση κατασκευαστικό επίτευγμα της περιόδου. Το Ωδείο ήταν δωρεά του βαθύπλουτου Ηρώδη προς τιμήν της νεκρής γυναίκας του Ρηγίλλας. Ο Ηρώδης ήταν Αθηναίος πολίτης και διέθετε τόσο χρήμα και δύναμη, ώστε να δανείζει χρηματικά ποσά στους Ρωμαίους αυτοκράτορες, αλλά και να κοσμεί την Αθήνα και άλλες πόλεις με μεγαλοπρεπή οικοδομήματα. Το μήκος του τοίχου της σκηνής ήταν 90μ., ξεπερνώντας σε μέγεθος και ύψος (28μ.) ακόμη και το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών που είναι το μεγαλύτερο του είδους του στη σύγχρονη Ελλάδα. Αυτά τα υπερβολικά μεγέθη για μία μικρή πληθυσμιακά πόλη όπως η ρωμαϊκή Αθήνα, έρχονται σε αντίθεση με το μέτρο και την ηρεμία των αξεπέραστων κλασικών μνημείων στην κορυφή του Βράχου. Ένα άλλο σημαντικό στοιχείο για το μοναδικό αυτό μνημείο είναι η θέση του. Αν σκεφτούμε τα μνημεία που συναντούμε στην περιοχή της νότιας πλαγιάς του Ιερού Βράχου (Διονυσιακό Θέατρο, Ωδείο Περικλή, Στοά Ευμένους, Ωδείο Ηρώδου Αττικού) συνειδητοποιούμε ότι έχουμε το πρώτο πολιτιστικό zoning-cluster στην ιστορία της πολεοδομίας. Έχουμε δηλαδή μία συγκέντρωση κτιρίων με πολιτιστικό χαρακτήρα, σε συγκεκριμένο και θεσμοθετημένο από την πολιτεία χώρο.

Βιβλιογραφία