Τι βλέπω;

Επισήμως ονομάζεται «Ελευθερίου Βενιζέλου» από το 1945, αλλά ποτέ κανείς δεν την αποκαλεί έτσι. Έχει μήκος περίπου 1,2χλμ και ενώνει τις δύο κεντρικότερες πλατείες της πόλης, την Πλατεία Συντάγματος και την Πλατεία Ομονοίας. Κατά μήκος της υπάρχουν και δύο μικρότερες πλατείες, η Κοραή και η Ελευθερίας (Σανταρόζα). Σε όλο της το μήκος υπάρχουν σπάνιας αρχιτεκτονικής αξίας κτίρια, με σημαντικότερα της Αθηναϊκής Τριλογίας, μέρος της οποίας είναι και το κτίριο του Πανεπιστημίου Αθηνών, από το οποίο η οδός πήρε και το όνομά της. Στο νότιο τμήμα (προς Σύνταγμα) κυριαρχούν τα δημόσια κτίρια και τα κτίρια μεγάλων καταστημάτων και τραπεζών. Αντίθετα, στο βόρειο τμήμα (προς Ομόνοια) και ειδικότερα εντός των στοών, είναι συχνότερη η μικρομεσαία επιχειρηματικότητα. Τα φαρδιά της πεζοδρόμια ευνοούν έναν περίπατο στον κεντρικότερο δρόμο της πόλης.

Τι δε βλέπω;

Είναι από τα λίγα υλοποιημένα σχέδια του πρώτου πολεοδομικού σχεδίου της Αθήνας (Κλεάνθη- Σάουμπερτ). Κατασκευάστηκε ως βουλεβάρτο και έτσι την αποκαλούσαν οι παλιοί Αθηναίοι. Όλοι οι οδηγοί πόλης από το 19ο αιώνα έως σήμερα προτείνουν έναν περίπατο στην Οδό Πανεπιστημίου. Παρόλο που δεν υπήρχε ούτε ένα παγκάκι σε όλο το μήκος της, πρόσφατα υπήρξαν μεγαλεπήβολα σχέδια πεζοδρόμησής της, τα οποία δεν υλοποιήθηκαν. Υπήρχαν σοβαρότατες μελετητικές ελλείψεις και σύμφωνα με επιστημονική τεκμηρίωση ειδικών (πολεοδόμων, συγκοινωνιολόγων, αρχιτεκτόνων, κοινωνιολόγων, ιστορικών, αρχαιολόγων, οικονομολόγων), ένα τέτοιο σχέδιο θα προκαλούσε μεγάλα κυκλοφοριακά προβλήματα, θα ήταν οικονομικά ασύμφορο, δε θα εξυπηρετούσε το σκοπό της προσέλκυσης κατοικίας και πιθανόν να προκαλούσε αισθητική ρύπανση και ηχορύπανση από καταστήματα εστίασης. Για τους λόγους αυτούς, η Ε.Ε. έκρινε ότι το έργο δεν είναι αναπτυξιακό και απέρριψε τη χρηματοδότησή του. Τελικά, αποφασίστηκε η διαπλάτυνση των πεζοδρομίων και η ενίσχυση φύτευσης με πλατάνια, τα οποία δύσκολα επιβιώνουν στην Ελλάδα.

Βιβλιογραφία