Πάρκο Γουδή

Τι βλέπω;

Το Πάρκο Γουδή συνολικά καταλαμβάνει μια έκταση περίπου 810 στρεμμάτων, αλλά ο πραγματικός χώρος πρασίνου- διαμορφωμένος χώρος αναψυχής είναι πολύ μικρότερος, μόλις 49 στρέμματα. Αυτό συμβαίνει επειδή υπάρχουν εγκαταστάσεις εντός του χώρου, όπως υπουργείο, η Εθνική Γλυπτοθήκη και διάφορα άλλα κτίρια. Προέκυψε από πρώην στρατόπεδα και προσφέρεται για περιπάτους, τρέξιμο, ποδήλατο και άλλες αθλητικές δραστηριότητες (π.χ. κολύμβηση). Υπάρχει εναλλαγή χαμηλής και υψηλής βλάστησης, πραγματοποιούνται συναυλίες και διάφορες πολιτιστικές εκδηλώσεις και είναι καταφύγιο για πολλά πτηνά. Δυστυχώς, δεν έχει υπάρξει κάποια αρχιτεκτονική πρόταση συνολικής διαμόρφωσης, με αποτέλεσμα να παραμένει ένα «κατακερματισμένο» πάρκο.

Τι δε βλέπω;

Το όνομα του πάρκου προέρχεται από την περιοχή του Γουδή, μιας οικογένειας με ρίζες από το μεσαίωνα. Το πάρκο έχει ταυτιστεί με τρία σημαντικά ιστορικά γεγονότα. Το πρώτο ήταν το «Κίνημα στο Γουδί». Υπό το φόβο πραξικοπήματος, η κυβέρνηση του Δημητρίου Ράλλη (1909) προέβη σε εκτεταμένες μεταθέσεις και αποτάξεις στρατιωτικών. Η αντίδραση των στρατιωτικών ξεκίνησε από εδώ και είχε τη μορφή εξέγερσης. Απαιτούσαν την απομάκρυνση του βασιλιά και των πριγκίπων από το στράτευμα και τη διάλυση της φιλοβασιλικής κυβέρνησης. Το Κίνημα επικράτησε, αλλά δεν επέβαλε δικτατορία και σχηματίστηκε νέα κυβέρνηση. Στρατιωτική δικτατορία όμως εγκαθιδρύθηκε μετά την Μικρασιατική Καταστροφή (1922), με την επίσημη ονομασία «Επανάσταση του 1922», με τη σιωπηλή ανοχή των βενιζελικών. Μετά την ελληνική ήττα, οι στρατιωτικοί παρέπεμψαν σε έκτακτο στρατοδικείο 6 φιλοβασιλικούς πρώην στρατιωτικούς και πολιτικούς, ως υπαίτιους της καταστροφής. Το κατηγορητήριο συντάχθηκε από τον ανερχόμενο φιλοβενιζελικό πολιτικό Γεώργιο Παπανδρέου. Οι 6 εκτελέστηκαν, παρά τις έντονες αντιδράσεις της διεθνούς κοινότητας. Εκτελέστηκαν για εσχάτη προδοσία, ενώ δεν επρόκειτο για συνειδητή προδοσία. Σύμφωνα με τους ιστορικούς, η εκτέλεσή τους ήταν μια πολιτική κίνηση των στρατιωτικών να μετακυλήσουν αλλού τις ευθύνες τους. Το τρίτο ιστορικό γεγονός είναι η εκτέλεση του νομικού, αντιστασιακού και μέλους του ΚΚΕ, Νίκου Μπελογιάννη με την κατηγορία της κατασκοπείας. Οι μετεμφυλιακές κυβερνήσεις έδειξαν το σκληρό αντικομουνιστικό τους πρόσωπο στον «άνθρωπο με το γαρύφαλλο», όπως έμεινε στην Ιστορία, παρά τη διεθνή κατακραυγή. Στη σύζυγό του δόθηκε χάρη, επειδή είχε γεννήσει στη φυλακή. Η εκτέλεση έγινε βιαστικά, σε ασυνήθιστη ημέρα και ώρα, πιθανότατα για να προλάβουν οι εκτελεστές την πιθανότητα χάριτος.

Πληροφορίες

• Διεύθυνση: Λ. Π.Κανελλόπουλου

Βιβλιογραφία