Τι βλέπω;

Αυτό το πάρκο, έκτασης 470 στρεμμάτων, είναι ό,τι έχει απομείνει από τις προσπάθειες αναδάσωσης που είχαν πραγματοποιηθεί στην περιοχή, στις αρχές του 20^ου αιώνα. Ακολούθησαν μαζικές πυρκαγιές, οι οποίες συνέπεσαν με τη στεγαστική κρίση των προσφύγων του 1922 και στην περιοχή συγκροτήθηκαν προσφυγικοί συνοικισμοί. Στο πάρκο κυριαρχεί η χαλέπιος πεύκη, τα κυπαρίσσια, οι χαρουπιές, τα πλατάνια, οι ευκάλυπτοι, ενώ δε λείπουν διάφορα λουλούδια και υδρόφιλα φυτά γύρω από την κεντρική λίμνη. Επιπλέον, φιλοξενεί πλούσια ορνιθοπανίδα, όπως καρδερίνες, σπίνους, κοκκινολαίμηδες, κουκουβάγιες και δεκάδες ακόμα είδη. Δε λείπουν επίσης τα θηλαστικά (π.χ. νυχτερίδες), τα ερπετά (π.χ. διάφορα είδη σαύρας) και ο χαρακτηριστικός πρασινόφρυνος. Με εξαίρεση την κεντρική λίμνη με το μικρό μύλο, το υπόλοιπο πάρκο διατηρεί το φυσικό του ανάγλυφο και η ανθρώπινη παρέμβαση περιορίζεται κυρίως σε μονοπάτια, τα οποία δίνουν τη δυνατότητα για περίπατο ή τρέξιμο. Δυστυχώς, η συντήρηση του πάρκου είναι συχνά προβληματική, με αποτέλεσμα να μην είναι σπάνιο φαινόμενο τα ξεραμένα δέντρα και τα σκουπίδια στις άδειες –πλέον- μικρές λίμνες.

Τι δε βλέπω;

Κατά τα χρόνια της Κατοχής, υλοτομήθηκε το μεγαλύτερο μέρος του για να μπορούν οι κάτοικοι να ζεσταθούν. Το γήπεδο γνωστής ποδοσφαιρικής ομάδας είχε ήδη χτιστεί στο χώρο του άλσους όταν με χαριστικό νόμο της δικτατορίας (1970), θα δίνονταν άλλα 27 στρέμματα του άλσους για την ανάπτυξη του γηπέδου. Ο νόμος αυτός ακυρώθηκε με την πτώση του καθεστώτος. Το γήπεδο υπέστη σοβαρές ζημιές με το σεισμό του 1999 και το 2003 κατεδαφίστηκε. Κατά παράβαση του νόμου και του καθεστώτος προστασίας του άλσους, το νέο γήπεδο που αναγέρθηκε μεταξύ των ετών 2017- 2022, κατέλαβε άλλα 6 στρέμματα από το άλσος, θέμα για το οποίο προσέφυγαν στη δικαιοσύνη ο δήμος Νέας Φιλαδέλφειας- Νέας Χαλκηδόνας και κάτοικοι, αλλά τελικά δε δικαιώθηκαν.

Βιβλιογραφία