Τι βλέπω;

Η πλατεία Κοτζιά είναι από τις λίγες πλατείες της πόλης που μπορεί να θεωρηθεί πραγματική πλατεία, δηλαδή στο πλάτωμα αυτό δεν παρεμβάλλεται υψηλή φύτευση. Τα αρχικά σχέδια της πλατείας, αλλά και οι διαφορετικές μορφές που απέκτησε αργότερα, δεν έχουν καμία σχέση με τη σημερινή της μορφή. Πέριξ της πλατείας υπάρχουν σημαντικά νεοκλασικά κτίρια του 19^ου αιώνα. Στο βορειοανατολικό της άκρο υπάρχουν αρχαιότητες από τον 9^ο αιώνα π.Χ. ως τον 3^ο αιώνα π.Χ., οι οποίες ήταν εκτός των τειχών της αρχαίας Αθήνας. Μεταξύ αυτών, είναι αρχαία εργαστήρια, τάφοι, οικισμοί και η αρχαία Αχαρνική οδός, η οποία κατέληγε στο σημερινό Μενίδι (Αχαρνές). Σε αυτό το σημείο, έχουμε τη δυνατότητα να θαυμάσουμε ένα δείγμα της αρχαίας τοπογραφίας της Αττικής. Επιπλέον, προς την πλευρά της οδού Αθηνάς υπάρχει ένα μεταμοντέρνο γλυπτό του Θησέα. Το μεγαλύτερο μειονέκτημα είναι ότι δεν έχει παγκάκια, με αποτέλεσμα η πλατεία να αξιοποιείται περισσότερο ως «πέρασμα» και λιγότερο ως χώρος κοινωνικοποίησης.

Τι δε βλέπω;

Και αυτή είναι μια πλατεία που έχει αλλάξει πολλά ονόματα μέσα στο χρόνο. Η σημερινή της επίσημη ονομασία είναι Πλατεία Εθνικής Αντίστασης. Οι Αθηναίοι όμως έχουν συνηθίσει να τη λένε Κοτζιά από την εποχή του ομώνυμου δημάρχου (προσωπικού φίλου του δικτάτορα Μεταξά και θαυμαστή του Ιταλού δικτάτορα Μπενίτο Μουσολίνι), κατά τη θητεία του οποίου αποφασίστηκε να γκρεμιστεί το σπάνιας ομορφιάς Δημοτικό Θέατρο που βρισκόταν στο χώρο και να δημιουργηθεί η πλατεία. Το θέατρο άκμαζε κατά τα πρώτα χρόνια λειτουργίας του, ωστόσο αργότερα υπολειτουργούσε και μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή φιλοξένησε για μια πενταετία πρόσφυγες. Οι σημαντικές φθορές και λεηλασίες που υπέστη οδήγησαν τελικά στην κατεδάφισή του. Τέλος, στο σημείο αυτό ξεκίνησε η πρώτη μεγάλη απεργία κατά του ναζισμού στην κατεχόμενη Ευρώπη.

Πληροφορίες

• Διεύθυνση: Αθηνάς, Κρατίνου και Ευπολίδος

Βιβλιογραφία