Τι βλέπω;

Σε χώρο πλάτους 21μ. βλέπουμε το λουτρό των ρωμαϊκών χρόνων, το οποίο αποτελείται από 2 αίθουσες με υπόκαυστα, 2 εστίες πυροδότησης και 9 δεξαμενές. Η μεγαλύτερη αίθουσα είναι των καυτών λουτρών κι έχει 15 μικρούς στύλους υποκαύστων (ορθογώνιους και κυλινδρικούς) και διαχωριστικούς τοίχους. Ακολουθεί η αίθουσα των χλιαρών λουτρών, η οποία στηρίζεται σε 17 επιτύμβιους μικρούς κίονες. Οι εστίες πυροδότησης συνδέονταν με το λουτρό με υπόγειο τρόπο και η κυκλοφορία του θερμού αέρα γινόταν μέσω τριών δεξαμενών και ενός συνολικά σύνθετου συστήματος κυκλοφορίας αέρα. Κατά τα βυζαντινά χρόνια, τα λουτρά χρησιμοποιήθηκαν ως αποθήκες σιτηρών και οι πίθοι σφηνώνονταν στο δάπεδο, όπως σώζονται και σήμερα στο νότιο τμήμα.

Τι δε βλέπω;

Το λουτρό κατασκευάστηκε σε ένα σημείο όπου το νερό ήταν άφθονο κατά την αρχαιότητα, χάρη στον ποταμό Ιλισό. Αποκαλύφθηκε κατά τη διάνοιξη φρέατος εξαερισμού για το μετρό. Μετά την ανακάλυψη αυτή, το φρέαρ μετακινήθηκε και ο χώρος αναδείχθηκε. Το λουτρό συνεχίζει προς τον Εθνικό Κήπο και κάτω από τη λεωφόρο Αμαλίας. Ένα επιπλέον ενδιαφέρον στοιχείο που προέκυψε είναι ότι έγιναν επισκευές στις υπόκαυστες αίθουσες τους επόμενους δύο αιώνες (5ος και 6ος αιώνας μ.Χ.) και προστέθηκαν 4 νέες δεξαμενές. Η μία είχε πλακοστρωμένο δάπεδο και στους τοίχους βρέθηκαν αμελείς καλλιτεχνικές αποδόσεις ανθρωπίνων μορφών και θρησκευτικών συμβόλων, οι οποίες οδηγούν στο συμπέρασμα ότι υπήρξε καταφύγιο ή μαρτύριο κατά τα πρώτα χριστιανικά χρόνια.

Πληροφορίες

• Διεύθυνση: Λεωφόρος Αμαλίας

Βιβλιογραφία