Σιδηροδρομικός Σταθμός Πελοποννήσου

Τι βλέπω;

Το κτίσμα έχει μήκος 63μ. και διαθέτει νεοκλασικά και αρ νουβώ στοιχεία. Αποτελείται από ένα κεντρικό διώροφο τμήμα, από πλαϊνές ισόγειες πτέρυγες, οι απολήξεις των οποίων μιμούνται το κεντρικό τμήμα. Το κεντρικό τμήμα και οι απολήξεις στεγάζονται με καμπυλωμένα μεταλλικά φύλλα, ενώ οι πτέρυγες με ξύλινη στέγη. Γίνεται χρήση της τοιχοποιίας “bugnato” σε όλες τις πλευρές και το κτίριο διακρίνεται για τα τοξωτά ανοίγματα, τις ξύλινες πόρτες και τις διακοσμητικές ταινίες που το περιτρέχουν. Ανήκει στα πρώτα δείγματα βιομηχανικής αρχιτεκτονικής στην Ελλάδα και πρόκειται για έναν πολύ ενδιαφέροντα συνδυασμό λειτουργικότητας, απλότητας και διακοσμητικών στοιχείων.

Τι δε βλέπω;

Είναι διατηρητέο μνημείο και υπάρχουν ομοιότητες με άλλους σιδηροδρομικούς σταθμούς, όπως της Κωνσταντινούπολης, της Μόσχας, της Τουλούζης, της Βάρνας και άλλων. Όσο ήταν σε λειτουργία, στο ισόγειο του κεντρικού κτιρίου ήταν ο χώρος εισιτηρίων και στον όροφο η τραπεζαρία του προσωπικού. Στη βόρεια πτέρυγα βρίσκονταν  το γραφείο του σταθμάρχη, η αίθουσα αναμονής και το καφενείο, ενώ στη νότια οι χώροι αποσκευών και τα γραφεία του προσωπικού. Το όνομα προκύπτει από το γεγονός ότι ο συγκεκριμένος σταθμός εξυπηρετούσε τη διασύνδεση της Αθήνας με την Πελοπόννησο και είναι προγενέστερος του διπλανού Σταθμού Λαρίσης, ο οποίος συνέδεε την Αθήνα με τη Στερεά Ελλάδα, τη Θεσσαλία και αργότερα με τη Μακεδονία και τη Θράκη.

Πληροφορίες

• Διεύθυνση: Οδός Σιδηροδρόμων

Βιβλιογραφία