Τι βλέπω;

Η αρχιτεκτονική του σταθμού βασίστηκε στην πληθώρα αρχαιολογικών ευρημάτων και στην ίδια την Ακρόπολη. Ξεκινώντας από τις αποβάθρες, βλέπουμε τα αντίγραφα της βόρειας και δυτικής ζωφόρου του Παρθενώνα (Νίκος Ζήκος). Η εικαστική αυτή παρέμβαση τονίζει την κίνηση των παραστάσεων της ζωφόρου όταν ο επιβάτης είναι εν κινήσει, αποκτώντας έτσι την αίσθηση της κινούμενης εικόνας. Στις αποβάθρες υπάρχει επίσης μια γιγάντια φωτογραφία της Μελίνας Μερκούρη με φόντο τον Παρθενώνα. Στο μεσαίο επίπεδο, βλέπουμε μια γιγαντοαφίσα από το φρέαρ, με αγγεία και άλλα αντικείμενα που ανακαλύφθηκαν κατά τη διάρκεια εργασιών και μια αρχαιολογική τομή (αρχαίας οδού, αγωγού, αναλημματικού τοίχου και κεντρικού οχετού). Στο πρώτο επίπεδο διακίνησης επιβατών βλέπουμε αντικείμενα παιδικών τάφων της προϊστορικής εποχής και άλλα αντικείμενα καθημερινότητας των επόμενων αιώνων (π.χ. αργαλειός, αμφορείς). Όλα τα ευρήματα είναι τοποθετημένα έτσι ώστε να κεντρίζουν το ενδιαφέρον του επιβάτη, με λιτές και περιεκτικές επεξηγήσεις. Κατά τα άλλα, η αρχιτεκτονική λογική δε διαφέρει από άλλους κεντρικούς σταθμούς.

Τι δε βλέπω;

Τα αρχαιολογικά ευρήματα καλύπτουν ένα ιστορικό φάσμα από τους προϊστορικούς χρόνους έως τα υστερορωμαϊκά χρόνια. Στο ανασκαμμένο αυτό τμήμα κυριαρχούσαν άναρχα δομημένες και αρχιτεκτονικά λιτές οικίες και αποθήκες. Τα κτίσματα αυτά ωστόσο, δεν κατάφεραν να «πείσουν» για τον ανασχεδιασμό του σταθμού, με αποτέλεσμα πολλά να μη σωθούν. Αν υπήρχαν σήμερα, θα αποτελούσαν τη συνέχεια των ευρημάτων κάτω από του Μουσείο της Ακρόπολης και θα ήταν το μεγαλύτερο ανασκαμμένο τμήμα αρχαίας συνοικίας στην πόλη. Φήμες εντός της επιστημονικής κοινότητας λένε ότι ο εργολάβος της κατασκευής του μετρό, απείλησε με καθυστέρηση του έργου ενόψει Ολυμπιακών Αγώνων. Ανεξάρτητα από το ποιο ήταν πράγματι το παρασκήνιο, το τμήμα αυτής της συνοικίας χάθηκε από το προσκήνιο.

Βιβλιογραφία