Τι βλέπω;

O σταθμός κοσμείται από την ψηφιδωτή σύνθεση του Πάνου Φειδάκη, με τίτλο «Μπαμπουζίνα». Λίγοι παρατηρούν ότι πρόκειται για ψηφιδωτή και όχι ζωγραφική δημιουργία. Το έργο εμπνέεται από τη μουσική, λόγω της εγγύτητας του σταθμού με το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. Τα ωδικά πουλιά των εισόδων καταλήγουν σε 5 καλώδια στο κέντρο του σταθμού, τα οποία θυμίζουν πεντάγραμμο. Τα πουλιά είναι σε διάφορες στάσεις παραπέμποντας σε νότες. Η διακόσμηση του σταθμού φαίνεται ότι εμπνέεται από τη μουσική και από τα πορτραίτα της Μαρίας Κάλλας  και του Δημητρίου Μητρόπουλου στις κυλιόμενες σκάλες.

Τι δε βλέπω;

Λίγοι επίσης γνωρίζουν ότι αυτό ήταν το τελευταίο έργο του 46χρονου καλλιτέχνη, ο οποίος πέθανε λίγους μήνες μετά τα εγκαίνια του σταθμού. Η πρώτη ονομασία του σταθμού ήταν Ιλίσια, καθώς εκεί βρισκόταν η ομώνυμη στάση του Τραμ έως τις αρχές της δεκαετίας του 1950. Ο αρχικός σχεδιασμός προέβλεπε τη χωροθέτηση του σταθμού λίγο βορειότερα, στην Πλατεία Μαβίλη, αλλά η κατασκευή του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών εκείνη την εποχή άλλαξε τα δεδομένα και μεταφέρθηκε στο Πάρκο Ελευθερίας. Επιπλέον, προβλεπόταν υπόγεια σύνδεση του σταθμού με το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, κάτι που τελικά δεν υλοποιήθηκε.

Βιβλιογραφία