Τι βλέπω;

Τα Λαδάδικα είναι το τμήμα του κέντρου της πόλης, το οποίο βρίσκεται κοντά στο λιμάνι. Είναι από τις περιοχές που δεν καταστράφηκαν από την πυρκαγιά του 1917. Πρόκειται για μια παραδοσιακή αγορά του χονδρεμπορίου ελιάς, λαδιών (εξού και το όνομα “Λαδάδικα”), δημητριακών και “εδώδιμων αποικιακών” από το 16ο αιώνα. Σήμερα, αποτελεί hot spot της διασκέδασης και της γαστρονομίας της πόλης, με πολλά εστιατόρια (ορισμένα με ελληνική ζωντανή μουσική, τύπου κουτούκι) ελληνικής και ξένης κουζίνας, clubs (κυρίως mainstream μουσικής) και gay friendly χώρους. Κάνοντας έναν περίπατο στα στενά των Λαδάδικων, συναντά κανείς ενδιαφέροντα γκράφιτι, συχνά περιέχοντας κοινωνικά μηνύματα, και ένα σπάνιο αρχιτεκτονικό μείγμα, το οποίο μαρτυρά τις ιστορικές φάσεις της γειτονιάς. Μετά την πυρκαγιά του 1856, τα Λαδάδικα ανοικοδομούνται και κατασκευάζονται φράγκικες αποθήκες με το χαρακτηριστικό σκουρόχρωμο τούβλο και τις φλαμανδικές στέγες. Εδώ βρίσκονταν και οι αποθήκες μεγάλων βιομηχανιών της εποχής. Τη θέση του ξύλου στις στέγες και τα κουφώματα παίρνουν οι μεταλλικές κατασκευές, ενώ παράλληλα γίνεται εκτεταμένη χρήση του τούβλου τα οποία όλο και συχνότερα «κορνιζάρουν» τα ανοίγματα. Με τη διάνοιξη της Τσιμισκή και της Σαλαμίνος κατά το Μεσοπόλεμο, κατασκευάστηκαν αρκετά πολυώροφα μοντέρνα κτίρια της εποχής. Παρά τις αλλοιώσεις, τα Λαδάδικα διατηρούν τη λογική των διώροφων κτιρίων με σεβασμό στην παλαιά τους αρχιτεκτονική. Κτίρια σημαντικών αρχιτεκτόνων (Ρούμπενς, Γραικού, Μανούσου, Ανδρόνικου κ.α.) βρίσκονται κυρίως στην ανατολική πλευρά.

Τι δε βλέπω;

Η γειτονιά αναπτύχθηκε πάνω στο βυζαντινό λιμάνι του 4ου αιώνα μ.Χ., κατόπιν σταδιακών επιχωματώσεων της θάλασσας. Επί Οθωμανικής περιόδου, τα Λαδάδικα ονομάζονταν “Ιστίρα” ( στα τούρκικα σημαίνει συμμετοχή, αγορά) ή “Αιγυπτιακή Αγορά” (Μισίρ Ταρσί) με κέντρο τη σημερινή οδό Αιγύπτου. Παράλληλα, στη σημερινή οδό Μοριχόβου γινόταν εμπόριο δημητριακών, το οποίο ήταν κρατικό μονοπώλιο. Από το Μεσοπόλεμο και μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του ’60, ήταν μια εξαιρετικά κακόφημη περιοχή με πολλούς οίκους ανοχής. Αντίθετα, σήμερα θεωρείται ένα από τα urban trends της πόλης.

Βιβλιογραφία