Τι βλέπω;

Τα Παλαιά Σφαγεία ακολούθησαν τα ευρωπαϊκά πρότυπα και ήταν μια υπερσύγχρονη βιομηχανική μονάδα για την εποχή της. Λειτούργησε έως το μεγαλύτερο μέρος του 20^ου αιώνα. Έπειτα, μεταφέρθηκε εκτός πόλης. Το κτίριο είναι εκλεκτικιστικής αρχιτεκτονικής, η οποία δίνει έναν εκλεπτυσμένο και μεγαλοπρεπή τόνο. Το ύφος αυτό έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τον σκοπό που εξυπηρετούσε, δηλαδή τη θανάτωση ζώων. Η πρόσφατη αναστήλωση διατήρησε τα χαρακτηριστικά του κτιρίου, το οποίο αξιοποιείται από το δήμο Θεσσαλονίκης για τη φιλοξενία ποικίλων πολιτιστικών εκδηλώσεων και δράσεων, όπως κοινωνικές, εικαστικές, design, visual arts, μουσικές, θεατρικές, ομιλίες και ημερίδες. Η ευρύτερη περιοχή των παλαιών σφαγείων, ωστόσο, κινείται σε λίγο διαφορετικό πνεύμα. Εκτός από κάποιους χώρους πολιτισμού, φιλοξενεί clubs, ορισμένες underground σκηνές,  αρκετούς χώρους με strip shows και sex studios.

Τι δε βλέπω;

Τα σφαγεία διέθεταν υποδομές για τη σφαγή, ανάρτηση και μεταφορά 350 ζώων την ημέρα. Κατά τη γερμανική κατοχή, εδώ εκτελέστηκε ένας Γάλλος με την κατηγορία κατοχής ραδιοφώνου και αντιαξονικής προπαγάνδας. Τον παρέδωσαν στις κατοχικές δυνάμεις οι άντρες του δοσίλογου Λάσκαρη Παπαναούμ, ο οποίος ήταν ένα από τα πιο μισητά πρόσωπα της πόλης. Η αναστήλωση του κτιρίου έγινε από το δήμο Θεσσαλονίκης και θεωρείται μια πολύ πετυχημένη περίπτωση αποκατάστασης παλαιού βιομηχανικού κτιρίου.

Βιβλιογραφία