Τι βλέπω;

Σημείο αναφοράς του ελληνικού μοντερνισμού, η “Μπλε Πολυκατοικία Αντωνόπουλου” είναι από τις πρώτες πολυκατοικίες που εκφράζουν τις ριζοσπαστικές αρχές του μοντερνισμού, μαζί με το κοινωνικό στάτους της ελίτ της εποχής. Είναι από τις παλαιότερες του είδους, αλλά όχι η παλαιότερη, όπως λανθασμένα αναπαράγεται. Το έργο του Κυριακούλη Παναγιωτάκου (μαθητής του Πικιώνη) έχει κεντροευρωπαϊκές επιρροές και είναι αρμονικό και ρυθμικό χάρη στην εναλλαγή κλειστών και ημιυπαίθριων χώρων. Τα στρογγυλά ανοίγματα πάνω από τις πόρτες παραπέμπουν σε πλοίο. Διαθέτει υπόγειο, ισόγειο, 6 ορόφους και 38 διαμερίσματα 16 διαφορετικών τύπων. Σήμερα, η όψη της πολυκατοικίας δείχνει παραμελειμένη και χρήζει συντήρησης.

Τι δε βλέπω;

Ο διάσημος γάλλος αρχιτέκτονας Le Corbusier όταν είδε την πολυκατοικία είπε χαρακτηριστικά: “c’ est tres beau”, είναι πολύ όμορφη. Αρχικά, ήταν βαμμένη με βαθύ μπλε στους κύριους όγκους και τα κουφώματα ήταν λευκά, σαφείς επιρροές από έργα του Bruno Taut. Έτσι προέκυψε και το όνομα “Μπλε Πολυκατοικία”. To “πείραμα” ωστόσο δεν πέτυχε, διότι το βαθύ μπλε δεν έδενε με το αττικό φως και η φθορά του χρώματος ήταν έντονα ορατή με την πάροδο του χρόνου. Συνεπώς, αργότερα βάφτηκε με ηπιότερα χρώματα. Επιπλέον, οι εσωτερικές λεπτομέρειες του κτιρίου είναι προσεκτικά επιμελημένες από τον ίδιο τον αρχιτέκτονα. Αξιοσημείωτο είναι επίσης το εντευκτήριο των ενοίκων, το οποίο εκτός από τη δυνατότητα κοινωνικοποίησης, προσφέρει και μια όμορφη θέα. Το υπόγειο λειτούργησε ως καταφύγιο κατά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Μεταξύ των ενοίκων, έχουν υπάρξει οι: Αλέξης Μινωτής, Κατίνα Παξινού, Σοφία Βέμπο, Δημήτρης Χορν κ.α.

Πληροφορίες

• Διεύθυνση: Aραχώβης 61 και Θεμιστοκλέους 80

Βιβλιογραφία