Τι βλέπω;

Είναι κτίριο που ανήκει στον ύστερο μοντερνισμό, λειτουργικό, πολυδύναμο, χωρίς μνημειακές διαστάσεις. Ο κύριος όγκος του είναι ορθογώνιος και ξεχωρίζουν ο κυλινδρικός όγκος του κλιμακοστασίου και το εμφανές σκυρόδεμα. Το ισόγειο έχει διαμπερή διάταξη ευνοώντας τη διαρκή εναλλαγή της κίνησης των ατόμων και «συνομιλεί» με τη βόρεια πλευρά της πλατείας, στην οποία υπάρχει εμπορική δραστηριότητα. Το ισόγειο χωρίζεται σε δύο επίπεδα, στο πρώτο βρίσκεται το ταχυδρομείο, ενώ στο δεύτερο η είσοδος, τράπεζα και εμπορικοί χώροι. Στον ημιώροφο βρίσκεται το κυλικείο και ο χώρος για το κοινό. Στον πρώτο όροφο στεγάζονται οι δημοτικές υπηρεσίες και η βιβλιοθήκη σε περιμετρική διάταξη και γύρω από ένα κεντρικό χωλ. Το κτίριο επιστέφεται με τον ογκωδέστερο δεύτερο όροφο, ο οποίος περιλαμβάνει μια αίθουσα πολλαπλών χρήσεων, δυναμικότητας 250- 300 ατόμων.

Τι δε βλέπω;

Το έργο των αρχιτεκτόνων Γιάννη Δαλέζιου, Νίκου Δημητριάδη, Παρασκευά Λιάκου και Σωτήρη Παπαδόπουλου δεν είχε ως στόχο να έχει εμβληματικό ή μνημειακό χαρακτήρα, αλλά να εναρμονίζεται στην καθημερινότητα της γειτονιάς. Οι αυστηροί του όγκοι είναι σε απόλυτη συνάφεια με τους αυστηρούς όγκους των εργατικών κατοικιών και του ναού που το περιβάλλουν.

Πληροφορίες

• Διεύθυνση: Καραϊσκάκή & Αγωνιστών Πολυτεχνείου

Βιβλιογραφία