Generic selectors
Exact matches only
Search in title
Search in content
Post Type Selectors
Search in posts
Search in pages

Διονυσίου Αρεοπαγίτου- Αποστόλου Παύλου

Η Διονυσίου Αρεοπαγίτου και η Αποστόλου Παύλου είναι ο μεγάλος περίπατος της Αθήνας κάτω από την Ακρόπολη.

  1. Νεότερη και Σύγχρονη εποχή (1821 - )


    2004 Το έργο ολοκληρώθηκε λίγο πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Σχεδιάστηκε από τους Αρχιτέκτονες Πλειάς- Δημήτρης Διαμαντόπουλος και Συνεργάτες.

  2. Οθωμανική εποχή (1453- 1821)


  3. Βυζαντινή εποχή (331 μ.Χ.- 1453)


  4. Ρωμαϊκή εποχή (30 π.Χ.- 330 μ.Χ.)


  5. Ελληνιστική εποχή (322- 31 π.Χ)


  6. Κλασική εποχή (478-323 π.Χ)


  7. Αρχαϊκή εποχή (800-479 π.Χ)


  8. Γεωμετρική εποχή (-1100- 800 π.Χ)


  9. Προϊστορία (-1100 π.Χ.)


Τι βλέπω;

Οι δυο αυτοί πεζόδρομοι συνθέτουν το βασικό άξονα του μεγάλου περίπατου της Αθήνας, ο οποίος ενώνει τους σημαντικότερους αρχαιολογικούς χώρους και έχει συνολικό μήκος περίπου 1,5 χλμ. Ο περίπατος διαρκεί από 15 έως 20 λεπτά και εντάσσεται στα μεγαλύτερα συμπλέγματα πεζόδρομων στην Ευρώπη. Ξεκινά από τη Λεωφόρο Αμαλίας και καταλήγει στην Πλατεία Ασωμάτων. Όλοι οι άξονες και γραμμές συνδέονται άμεσα ή έμμεσα με τα αρχαιολογικά μνημεία. Σε όλο το μήκος συναντά κανείς μουσικούς, καλλιτέχνες του δρόμου και στην Αποστόλου Παύλου μια υπαίθρια αγορά χειροποίητων προϊόντων. Επιπλέον, είναι μια ενδιαφέρουσα διαδρομή με το ποδήλατο, ειδικά όταν δεν υπάρχει πολυκοσμία. Η ήπια ανηφορική κλίση δε λειτουργεί αποτρεπτικά για το ποδήλατο ή το τρέξιμο. Το αρχικό σχέδιο ανάπλασης ήταν πολύ ενδιαφέρον, αλλά δεν πραγματοποιήθηκε εξ ολοκλήρου, υπό την πίεση χρόνου, λόγω των Ολυμπιακών Αγώνων και λόγω κόστους. Τα υλικά επίστρωσης σέβονται την αρχή της αναστρεψιμότητας, μπορούν δηλαδή να αφαιρεθούν οποιαδήποτε στιγμή και είναι φιλικά προς τις αρχαιότητες που βρίσκονται από κάτω και ακόμα δεν έχουν ανασκαφεί.

Τι δε βλέπω;

Πριν την πεζοδρόμηση, η Αποστόλου Παύλου ήταν ταχείας κυκλοφορίας και η Διονυσίου Αρεοπαγίτου ένας απέραντος χώρος στάθμευσης. Τόσο το τοπίο, όσο και οι αρχαιολογικοί χώροι ήταν υποβαθμισμένα. Στόχοι του έργου ήταν η ενοποίηση αρχαιολογικών χώρων, η εξυπηρέτηση των λειτουργικών αναγκών κατοίκων και επισκεπτών, ο περιορισμός της γραμμικότητας που επέβαλαν πριν οι δρόμοι και η ομαλή μετάβαση από το αρχαιολογικό τοπίο στο σύγχρονο δημόσιο χώρο. Η μελέτη προέβλεπε υποβίβαση της Αποστόλου Παύλου, ώστε ο επισκέπτης να έχει άμεση επαφή με τις αρχαιότητες, κυματοειδείς διαδρομές προς αποφυγή της αυστηρής γραμμικότητας, παράπλευρη εναλλακτική διαδρομή, αποτύπωση των αρχαίων οδών, δυνατότητα κίνησης ΑΜΕΑ, αστικός εξοπλισμός (π.χ. παγκάκια), πράσινο και ποικιλία λιτών υλικών. Τελικά, δεν υπήρξε καμία υποβίβαση, δεν ανατράπηκε σημαντικά η γραμμικότητα, ο αστικός εξοπλισμός είναι περιορισμένος, αρκετοί χώροι είναι ανεκμετάλλευτοι και κυριαρχεί ο βιομηχανικός κυβόλιθος, ο οποίος είναι κουραστικός για άτομα με προβλήματα κινητικότητας και παιδικά καροτσάκια.

Βιβλιογραφία

Γιοχάλας Θ., Καφετζάκη Τ., (2013), Αθήνα, Ιχνηλατώντας την πόλη με οδηγό την ιστορία και τη λογοτεχνία, Βιβλιοπωλείον της ΕΣΤΙΑΣ

Δραγώνας Π. (επ.), (2003), «Πεζόδρομος Διονυσίου Αρεοπαγίτου- Αποστόλου Παύλου», στο Αρχιτεκτονικά Θέματα, τ.37, σ.σ.104-109, ΕΜΠ

Ε.Α.Χ.Α., (χ.α.), Πρόγραμμα Ενοποίησης Αρχαιολογικών Χώρων Αθήνας, Ενοποίηση Αρχαιολογικών Χώρων Αθήνας Α.Ε.,
http://www.astynet.gr/static.php?c=5,
Tελευταία επίσκεψη 7/9/2013

Επιτόπια παρατήρηση επιστημονικών επιμελητών

Ντέιβιντ Κέιντ, (2013), Αθήνα, η αλήθεια, αναζητώντας το Μάνο Χατζιδάκι λίγο πριν «σκάσει η φούσκα», Σαββάλας