Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο
Η κιβωτός του ελληνικού πολιτισμού, το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο έχει εκθέματα, τα οποία προσφέρουν ένα πανόραμα του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού.
Νεότερη και Σύγχρονη εποχή (1821 - )
1866 Θεμελίωση κτιρίου στις 3 Οκτωβρίου. Δαπάνη Δημητρίου Μπερναδάκη.
1880 Ολοκληρώθηκε.
1900 Πρώτη επέκταση προς την οδό Μπουμπουλίνας.
1938 Ξεκινά η δεύτερη επέκταση προς την οδό Μπουμπουλίνας.
Οθωμανική εποχή (1453- 1821)
Βυζαντινή εποχή (331 μ.Χ.- 1453)
Ρωμαϊκή εποχή (30 π.Χ.- 330 μ.Χ.)
Ελληνιστική εποχή (322- 31 π.Χ)
Κλασική εποχή (478-323 π.Χ)
Αρχαϊκή εποχή (800-479 π.Χ)
Γεωμετρική εποχή (-1100- 800 π.Χ)
Προϊστορία (-1100 π.Χ.)
Τι βλέπω;
Το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών είναι ένα νεοκλασικό κτίριο, το μεγαλύτερο μουσείο της Ελλάδας, με εμβαδόν 8000 τ.μ., και από τα σημαντικότερα του κόσμου. Είναι προστατευόμενο ιστορικό μνημείο, έχει περισσότερα από 11.000 εκθέματα, τα οποία προσφέρουν ένα πανόραμα του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού, καλύπτοντας ένα φάσμα 7000 ετών, από την προϊστορία ως την ύστερη αρχαιότητα. Στα σημαντικότερα εκθέματα είναι οι θησαυροί των βασιλικών τάφων των Μυκηνών, πινακίδες γραμμικής Β, κυκλαδικά εδώλια, οι τοιχογραφίες της Θήρας (Πυγμάχοι, Άνοιξη, Αντιλόπες), χάλκινα εδώλια, ο μηχανισμός των Αντικυθήρων, Κόρες και Κούροι, επιτύμβιες στήλες, η Αφροδίτη και ο Πάνας, η Μυκηναία (τοιχογραφία), ο Ποσειδώνας του Αρτεμισίου, το παιδί του Μαραθώνος, το κύπελλο του Νέστωρα και η Αιγυπτιακή συλλογή. Στους όρους του αρχιτεκτονικού διαγωνισμού ήταν το μουσείο να υποδιαιρείται κατά είδος αρχαιοτήτων και ανά εποχή, κάτι που εφαρμόζεται ως σήμερα. Στο αίθριο του μουσείου εκτίθενται αγάλματα που έχουν βρεθεί σε ναυάγια, για αυτό και τα μάρμαρα έχουν υποστεί μεγάλη φθορά.
Τι δε βλέπω;
Πριν την κατασκευή του μουσείου, οι αρχαιότητες φυλάσσονταν διάσπαρτα σε πολλούς χώρους, όπως αρχαία κτίσματα, πανεπιστημιακούς χώρους, εκκλησίες και αλλού. Οι Έλληνες από νωρίς είχαν καταλάβει την ανάγκη κατασκευής ενός Εθνικού Αρχαιολογικού μουσείου στα πρότυπα των μεγάλων ευρωπαϊκών μουσείων και συλλογών. Είχε προταθεί το μουσείο να χωροθετηθεί σε διάφορα σημεία, όπως δίπλα στο Θησείο (πρόταση του Λουδοβίκου Λάνγκε), δίπλα στο θέατρο του Διονύσου (πρόταση Θεόφιλου Χάνσεν), πίσω από το Πανεπιστήμιο (πρόταση Τσίλλερ), αλλά τελικά η Ελένη Τοσίτσα δώρισε το χώρο όπου βρίσκεται σήμερα και χτίστηκε εκεί. Στα αρχιτεκτονικά σχέδια συμμετείχαν αρκετοί αρχιτέκτονες, μεταξύ των οποίων ο Λάνγκε και ο Ερνέστος Τσίλλερ, ο οποίος ήταν από τους διαδόχους του αποθανόντα υπεύθυνου αρχιτέκτονα Παναγιώτη Κάλκου. Το μουσείο κατασκευάστηκε από πέτρα του Λυκαβηττού, μάρμαρο από Πεντέλη, Υμηττό και Κοκκινάρα και αρχιτεκτονικά μέλη από το θέατρο του Διονύσου. Στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι θησαυροί θάφτηκαν στα υπόγεια του μουσείου και σε άλλα μέρη, ενώ το μουσείο φιλοξενούσε επιπλέον υπηρεσίες, οι οποίες είχαν μείνει «άστεγες» εξαιτίας των επιτάξεων των κτιρίων τους από τους Γερμανούς. Τα εκθέματα του μουσείου δεν είναι ο μοναδικός λόγος που είναι σημαντικό. Αποτελεί και ερευνητικό κέντρο παγκοσμίου εμβέλειας, ενώ διαθέτει σύγχρονα εργαστήρια και μια σημαντική βιβλιοθήκη.
Πληροφορίες
- Διεύθυνση: Τοσίτσα 1 και Πατησίων/ 28ης Οκτωβρίου
- TK : 10682
- Τηλέφωνο: +30 210 8217724, 8217717
- E-mail: [email protected]
- Website: http://www.namuseum.gr/wellcome-gr.html
Βιβλιογραφία
Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο της Αθήνας, (2012), http://www.namuseum.gr/
Τελευταία επίσκεψη: 10/8/2012
Καρδαμίτση- Αδάμη Μ., (2003), Ο αστικός χώρος 1871- 1909, στο Ιστορία του Νέου Ελληνισμού 1770-2000, τ.5, σ.σ. 107-126
Μητροπούλου Κ., (2004), Αθήνα, μνήμες και κτήρια, Εκδόσεις Σιδέρης
Μπαστέα Ε (2008), Αθήνα 1834-1896, Νεοκλασική πολεοδομία και ελληνική εθνική συνείδηση, Libro
Μπίρης Κ. Η., (1966), Αι Αθήναι από του 19ου εις τον 20ον αιώνα, 5η έκδ. 2005, Αθήνα: Μέλισσα