Ναός Παναγίας Φανερωμένης

Τι βλέπω;

Ο σταυροειδής αυτός ναός έχει εμβαδόν 580τ.μ., έχει επιρροές από παλαιοχριστιανικούς και κυκλαδίτικους ναούς, αλλά είναι ένα έργο εμφανώς επηρεασμένο από τις σύγχρονες αρχιτεκτονικές τάσεις. Οι όγκοι του θυμίζουν παράδοση, αλλά ταυτόχρονα είναι ένα έργο πρωτοποριακό. Το χρώμα δεν είναι τυχαίο. Είναι γήινο για να θυμίζει ένα πήλινο γλυπτό που ξεκινάει από το έδαφος και κορυφώνεται στον τρούλο και να δίνει μια αίσθηση παλαιότητας. Αυτό κάνει το έργο πιο οικείο και διακριτικό. Το κωδωνοστάσιο είναι διάτρητο για να φαίνεται η γυριστή σκάλα, συμβολίζοντας έτσι την πνευματική άνοδο. Η γυάλινη καμάρα πάνω από τις μπρούτζινες εισόδους επιτρέπει στο φυσικό φως να περάσει μέσα και οι πιστοί να έχουν επαφή με το έξω περιβάλλον. Ακόμη και τα κινητά μέρη του ναού (π.χ. καθίσματα, μανουάλια κλπ) είναι σχεδιασμένα από την αρχιτέκτονα, ώστε να εξυπηρετούν την ενιαία λογική του κτιρίου. Ομοίως έπραξε και ο αγιογράφος Γιώργος Κόρδης με το διάκοσμο του ναού.

Τι δε βλέπω;

Είναι σπάνιο φαινόμενο οι σύγχρονοι ορθόδοξοι ναοί να έχουν αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον. Συνήθως έχουν υπερβολικά στοιχεία προς εντυπωσιασμό, σε αντίθεση με τα μικρά εξωκκλήσια που προσφέρουν μια ηρεμία στον επισκέπτη. Αυτό επεδίωξε και η αρχιτέκτων Βούλα Διδώνη μέσω της απλότητας στο σχεδιασμό και την ηχητική μελέτη του ναού (διαθέτει μόνο 2 ηχεία). Ακόμα και η εκκλησιαστική επιτροπή αξιολόγησης των σχεδίων ενθουσιάστηκε, κάτι που δεν ήταν αναμενόμενο, κρίνοντας από την αρχιτεκτονική των περισσότερων εκκλησιών. Η αρχιτέκτων, ωστόσο, κρίνει ότι το πρόβλημα δεν είναι η επιτροπή, αλλά η έλλειψη έμπνευσης μερίδας συναδέλφων της. Αρχικά, ξεκίνησε να κατασκευάζεται ένας άλλος ναός, διαφορετικού σχεδιασμού, ο οποίος έμεινε στα θεμέλια του υπογείου. Με χορηγία της οικογένειας Μαρτίνου, κατασκευάστηκε ο παρών ναός, το πνευματικό κέντρο που στεγάζει και ένα μικρό θέατρο.

Βιβλιογραφία