Τι βλέπω;

Το Πεντάκυκλο είναι κατασκευασμένο έτσι ώστε να βρίσκεται σε διαρκή κίνηση με τη βοήθεια του νερού, το οποίο είναι «το αίμα του γλυπτού», σύμφωνα με τον καλλιτέχνη. Αυτή η λειτουργία, ωστόσο, δεν είναι σε ισχύ για τεχνικούς λόγους. Είναι έργο χαλύβδινο, αποτελείται από 5 κύκλους και έχει ύψος 15 μέτρα. Φιλοτεχνήθηκε για να ταιριάζει στο πνεύμα της πλατείας και του γύρω περιβάλλοντός της. Οι Κολιγιάννη και Παπασταματάκη (χ.α.) σημειώνουν: “Το γλυπτό έχει σαφές και ξεκάθαρο νόημα χάρη στο γνωστό θέμα των πέντε κύκλων που συμβολίζουν τις πέντε ηπείρους. Θέμα που ταιριάζει στην πολυεθνικότητα της πλατείας. Αν και ο καλλιτέχνης καινοτόμησε με τη χρήση του ανοξείδωτου χάλυβα, υλικό που από μόνο του προσδίδει μία ταυτότητα στο γλυπτό, η ίδια η μορφή του το απορρίπτει. Η διάτρητη κατασκευή χάνεται στο οπτικό χάος που περιβάλλει την πλατεία.” 

 

Τι δε βλέπω;

Το 2001 παρουσιάστηκε στην Μπιενάλε της Βενετίας σε φυσικό μέγεθος και απέσπασε το πρώτο βραβείο. Το ίδιο είχε συμβεί και το 1957, όταν ο ίδιος καλλιτέχνης, ο Γιώργος Ζογγολόπουλος (1903-2004), κέρδισε το ίδιο βραβείο για έργο στην ίδια πλατεία. Τοποθετήθηκε στο συγκεκριμένο σημείο στο πλαίσιο της προτελευταίας ανάπλασης της πλατείας Ομονοίας από την εταιρία Ενοποίησης Αρχαιολογικών Χώρων Αθήνας (ΕΑΧΑ).

 

Πληροφορίες

• Διεύθυνση: Πλ. Ομονοίας

Βιβλιογραφία