Πλατεία Μοναστηρακίου

Τι βλέπω;

Η Πλατεία Μοναστηρακίου είναι από τις λίγες πλατείες της Αθήνας που δε διακόπτεται από φυτεύσεις, αποτελεί πλάτωμα και σφύζει από ζωή κατά το μεγαλύτερο μέρος του 24ώρου. Αυτό που την κάνει παγκόσμια μοναδική είναι ότι -γυρνώντας κατά 360 μοίρες- μπορούμε να δούμε όλες τις φάσεις της αρχιτεκτονικής στην Ελλάδα: την κλασική αρχαιότητα της Ακρόπολης, τη Βιβλιοθήκη του Αδριανού της ρωμαϊκής περιόδου, το ναό της Παντάνασσας της βυζαντινής/ οθωμανικής περιόδου, το τζαμί Τζισταράκη της οθωμανικής περιόδου, το σταθμό του μετρό του νεοκλασικισμού, το μοντερνισμό στη γωνία Ηφαίστου και πλατείας, το μεταμοντερνισμό στη γωνία Ερμού και πλατείας, αλλά και στην ίδια την πλατεία. Ο σχεδιασμός της πρόσφατης ανάπλασης περιλαμβάνει σημαντικούς συμβολισμούς για την πόλη. Οι ψηφίδες συμβολίζουν τους ανθρώπους της πόλης και τη διαφορετικότητά τους, οι ξύλινες κερκίδες επί της Ερμού, τους λόφους της Αθήνας και οι λαμαρίνες στον εξαερισμό του μετρό συμβολίζουν το δομημένο περιβάλλον της πόλης. Αν δούμε την πλατεία από ψηλά, θα διαπιστώσουμε ότι οι ψηφίδες δημιουργούν κάποιες ροές. Αυτές συμβολίζουν τη ροή του Ηριδανού ποταμού που βρίσκεται από κάτω και μικρό τμήμα της κοίτης του είναι ορατό. Σύμφωνα με πρόσφατη υδρογεωλογική μελέτη, ενδέχεται να μην είναι ο Ηριδανός, αλλά το ρέμα της Καισαριανής.

Τι δε βλέπω;

Το μεγαλύτερο μέρος της ήταν κάποτε η αυλή του μοναστηριού της Παντάνασσας και τα κτίρια που το πλαισίωναν. Επί οθωμανικής περιόδου, υπήρχε μια κρήνη από την οποία έτρεχε διαρκώς νερό και καθίσματα για τους αγάδες, όλα δώρο του βοεβόδα Τζισταράκη. Η πλατεία ήταν γνωστή και με άλλα ονόματα όπως “Πλατεία Αδριανού” (λόγω της γειτνίασης με τη Βιβλιοθήκη του Αδριανού), “Παλαιός Στρατώνας” (του Όθωνα), “Των Αμαξών” και “Στις Καρότσες”. Η ζωντάνια της πλατείας δεν είναι πρόσφατο φαινόμενο. Η πλατεία πάντα ήταν πόλος έλξης πλανόδιων, ακροβατών, θαυματοποιών κ.α.

Πληροφορίες

• Διεύθυνση: Ερμού και Αθηνάς

Βιβλιογραφία