Τι βλέπω;

Πρόκειται για τις προτομές των: Αχιλλέα Παράσχου, Ιωάννη Πολέμη, Κωνσταντίνου Παπαρηγόπουλου, Γεωργίου Σουρή, Ιωάννη Κυριακού και Στέφανου Δραγούμη. Οι πέντε από τις προτομές βρίσκονται στο δυτικό και βορειοδυτικό τμήμα του κήπου (προς λεωφόρο Αμαλίας), ενώ αυτή του Παράσχου βρίσκεται στο νοτιανατολικό τμήμα του κήπου, επί της Βασιλίσσης Όλγας. Όλες οι προτομές είναι μαρμάρινες. Του Παράσχου, δείχνει τον ποιητή με το κεφάλι του στραμμένο αριστερά. Υπάρχει έντονο το στοιχείο της κίνησης στο γλυπτό, όπως φαίνεται και από τις πτυχώσεις των ρούχων του. Στη βάση υπάρχει μια ανάγλυφη άρπα και ένα κλαδί ελιάς, σύμβολα του έργου του. Ελαφρά κλίση της κεφαλής έχει και η προτομή του Σουρή, η οποία του προσδίδει σοβαρότητα και υπερηφάνεια. Το συγκεκριμένο γλυπτό στηρίζεται σε βάση και τρίβαθμο βάθρο. Η μορφή του Παπαρηγόπουλου αποδίδεται απλά και λιτά.

Τι δε βλέπω;

Υπήρξαν όλοι σημαντικές πνευματικές προσωπικότητες της νεότερης Ελλάδος. Ο Αχιλλέας Παράσχος ήταν ένας σημαντικός ρομαντικός ποιητής του 19^ου αιώνα. Ο Ιωάννης Πολέμης υπήρξε ποιητής και θεατρικός συγγραφέας, είχε αντιταχθεί στον υπερβολικό ρομαντισμό και εισήγαγε –μαζί με λίγους άλλους ποιητές- τη δημοτική στα ποιήματα. Ο στίχος του ήταν συμβολικός και λυρικός, με τεράστια λαϊκή απήχηση. Ο Γεώργιος Σουρής ήταν σατυρικός ποιητής και είχε το παρατσούκλι του «Σύγχρονου Αριστοφάνη». Ο Ιωάννης Κυριακός ήταν πρόεδρος της επιτροπής Ολυμπίων και κληροδοτημάτων. Ο Στέφανος Δραγούμης ήταν δικαστικός και πολιτικός του 19^ου αώνα. Τέλος, ο Κωνσταντίνος Παπαρηγόπουλος αποκαλείται από τους ιστορικούς, ως ο «πατέρας» της σύγχρονης ελληνικής ιστοριογραφίας. Αυτός εισήγαγε την έννοια της συνέχειας της ελληνικής ιστορίας, η οποία χωρίζεται σε 3 μέρη: την αρχαία, τη μεσαιωνική (Βυζαντινή) και τη νεότερη. Αυτή η συνολική προσέγγιση αποτέλεσε βάση της διαμόρφωσης της εθνικής ταυτότητας των νέο-ελλήνων.

Βιβλιογραφία